Stralende zonnetjes

Het feest was nog niet voorbij. Op school dan. Gister was het idee van de musical een beetje verwaaid. Een alternatief programma leidde ons langs de lokalen en iedere klas deed een klein optreden. Te beginnen bij de klas van je oudste kind, werd aangeraden. Dus startten wij bij de klas van Lars, bij de volgende klas drong het pas enigszins tot me door dat we ook de klas van Mirthe zouden bezoeken. Hmm. Verstand maar even op nul, daar ben ik tegenwoordig een kei in. Gevoel ook maar even terug schroeven naar een minimum, dat kan ik ook heel goed, meestenstijd. Een paar optredens verder, was daar inderdaad de volgende klas op het programma, die van Mirthe. Haar foto hangt nog steeds in het lokaal, op verzoek van haar klasgenootjes (mooi he?) en zo was zij er dus ook aanwezig. Mijn aanwezigheid ging de kleuters niet onopgemerkt voorbij: Kijk! de mama van Mirthe, kijk, kijk. Lief gezwaaid, een paar keer slikken en blijven lachen. Het waren prachtig stralende zonnetjes, de klasgenootjes, prachtig stralend zoals Mirthe ook zou hebben gedaan.