Straal Mirthe: Straal!

Welkom op het blog van Mirthe. Het blog waarmee we zijn begonnen om onze naasten te infomeren over het wel en wee rondom Mirthe, toen ze ziek was. Een hersentumor, medulloblastoom, met uitzaaiingen en tumorcellen in het hersenvocht. De behandeling leek aan te slaan, Mirthe was klaar en de MRI liet geen kanker meer zien. De toekomst die weer voor ons open lag, bleek van korte duur. De kanker was terug (of nooit helemaal weg geweest), een tweede behandeling startte, maar bleek niet op te kunnen tegen de onverwachte wending die het kreeg: uitzaaiingen in de botten. 11 dagen na het staken van de behandeling, vertrok Mirthe naar de sterren op 29 september 2014.
Het blog wordt nog bijgehouden, minder frequent, maar om te laten zien hoe Mirthe mij nog steeds inspireert. Na haar overlijden ben ik mij gaan inzetten als ervaringsdeskundige ouder om de zorg voor kinderen met kanker te verbeteren. Nog altijd is er ruimte voor verbetering, al worden er veel nieuwe ontwikkelingen doorgevoerd.

maandag 12 augustus 2019

déjà vu: verhuizing

Het is weer een verhuizing. Zo ineens kwam die uit de lucht vallen met een mailtje of ik interesse had in de woning wat nu dus ons nieuwe thuis wordt. Ik had eerlijk gezegd net bedacht dat ik een aantal van je spullen weg zou doen. Sinds de verhuizing 3 jaar geleden stond het ongebruikt in de kast, de Fisher Price garage, de DVD's van Dora en Mickey Mouse, je loopfietsje. Ze hebben er staan wachten op de volgende eigenaar. De volgende die er zo'n plezier aan zal beleven zoals jij dat kon. Maar jij komt er niet mee terug. En de herinnering aan hoe jij er plezier aan beleefde, draag ik wel mee, daar heb ik het voorwerp niet bij nodig.
Dat is een zekerheid die ik deze keer weet. Ik vergeet je niet. Ik vergeet je nooit. Ik voel je en weet dat je bij me bent. En dat maakt het misschien wel luchtiger dan de vorige keer. Toen voelde het zo zwaar, zo eenzaam, zo ondragelijk om het nieuwe leven met je broer op te pakken, in een nieuwe omgeving. Het overviel me en tegelijk wist ik dat ik het nodig had.
Nu is het nog spontaner, die verhuizing, en toch voelt het zoveel dragelijker dan de vorige keer. Jij bent misschien minder in spullen vertegenwoordigt. Toch ben je nog steeds zichtbaar en ik denk dat je broer dat inmiddels ook weet. Dat je er bent, altijd. In ons, in ons leven, ons hart, onze herinnering, onze verbinding die voorbij de grenzen van het leven gaat. Liefde sterft nooit, wanneer die eenmaal tot bloei is gekomen.
Lieve Mirthe, we weten het, jij en ik en je broer en je vader, en zovelen meer die je hebben gekend of je nu leren kennen door de verhalen die ik bij herhaling blijf vertellen. Ik kan je onmogelijk in woorden vertellen wat ik voor betekenis aan jouw leven zou willen geven, daar zijn geen woorden voor. Ik neem je mee, in elke stap die ik zet en elke weg die ik ga. En weet je, Mirthe? Ik leef, ik geniet, ik lach en ik huil, in volle overtuiging dat het leven geleefd mag worden. Een her-innering die jij me gaf: Leef! Trek alles uit het leven, nu, niet zometeen of morgen: Leef Nu!
En dus maken we het nieuwe huisje mooi, met jou in ons midden 💓