Het is zo fijn om herkenning te vinden in geschreven woorden, van mensen die ik niet ken. Belangrijker nog, van mensen die mij niet kennen. Woorden die al vele jaren geleden zijn opgeschreven en vele malen zijn afgedrukt. Maar de woorden die uitdrukken wat ik voel, wat ik ervaar en ze stonden er al lang voordat ik het had ontdekt:
..., omdat de dood van een kind vaak de leerschool is van onvoorwaardelijke liefde, en onvoorwaardelijke liefde kent geen rechten, geen verwachtingen en kan zelfs zonder de lichamelijke tegenwoordigheid.
Elisabeth Kübler-Ross in Kinderen en de dood (1983)
En het mooie van een geschreven tekst, is dat het niet verder uitweidt, niet probeert te overtuigen, maar er gewoon staat en het je aankijkt. Soms hooguit de uitdaging uitstraalt om de woorden te weerleggen, maar waarom zou je als het zo klopt. Het geschreven woord heeft geen andere mening, dan de boodschap die het je brengt.
Nog even een mooie spreuk, die ook zo toepasselijk is:
Een brug die je niet oversteekt,
is een gemiste kans op een ander leven
- Chinees spreekwoord -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten