Het zijn voor mij allemaal cadeautjes, wanneer ik de reacties lees en hoor op de stukken die ik schrijf. Soms twijfel ik of het wel kan, of het wel past en begrepen wordt. Maar dat de belangstelling blijft om ons te volgen en de moeite wordt genomen om ons te laten weten wat het met jullie doet, daar word ik soms stil van (soms, hoor, ik praat nog steeds veel, haha). En soms weet ik inderdaad niet wat ik nog kan delen, dat ik niet eerder heb gedeeld. Het kan zijn dat de berichten minder vaak komen, maar dat zal de tijd wel leren. Ik blijf schrijven zolang ik daar wat uit haal. En jullie zijn vrij dat te volgen, zolang het past.
Ik ben me er heel goed bewust van hoe ik me opstel. Dat het misschien soms ongepast voelt om te lezen hoe ik me voel. Het zijn allen welgekozen woorden die hier geplaatst worden, zorgvuldig en door leeft.
Het is fijn te merken dat anderen zich herkennen in mijn ervaringen, mijn belevenissen. Ook al is het verdriet door iets anders veroorzaakt of van totaal andere orde. We doorleven het, als het goed is, allemaal. Het blijft een keuze in hoe we ermee om gaan, geen enkele manier is goed, fout of beter. Als dat het uitgangspunt is valt er al heel wat oordeel weg, dan mag het er zijn, hoe dan ook.
Het is voor mij een cadeau dat er in woord, daad en geluid steun aan ons wordt gegeven. Blijf dat vooral doen, het is welkom. En als ik andersom iets kan doen, dan doe ik dat graag. Ken je bijvoorbeeld iemand die een Lichtpuntje kan gebruiken, laat het mij weten. Stuur het adres en de reden door, dan zorg ik dat het bezorgd wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten