Het zal wel duidelijk zijn, dat het Verdriet deze week weer de overhand heeft. Nou las ik deze week dat Verdriet altijd gepaard gaat met Liefde. Ik heb het zelf ook wel vaker genoemd, dat ik dit grote Verdriet alleen maar kan voelen omdat ik Lief heb. Muurtjes bouwde ik om mij heen, zodat ik niet zo geraakt meer zou worden, wanneer ik zou verliezen. Mijn verwachtingen stelde ik naar beneden bij, want dan zou ik niet teleurgesteld raken. Maar tegen een kind kan je je niet wapenen. Een kind doorbreekt die muren met maar 1 blik. Zeker wanneer je het kind zelf hebt gedragen, zelf hebt gevoed en zelf groot hebt gebracht (hoewel dat groot hier nog maar relatief is natuurlijk). Al mijn muren zijn doorbroken en elke porie, elke cel in mijn lijf is doordrongen van Verdriet en van Liefde, die twee gaan hand in hand.
Het laat me staan met mijn handen leeg en toch voel ik me gedragen en omarmd door een warmte. Als ik zeg dat ik dit Verdriet niet wil, dan sluit ik ook de Liefde buiten. Zonder de Liefde kan ik niet leven, kan ik geen troost, warmte en vriendelijkheid vinden. Dus nee, geef mij maar het Verdriet, opdat ik de Liefde welkom kan heten in mijn Leven. Voel ik niet het 1 dan voel ik wel het ander, het zijn twee kanten van dezelfde medaille. Ik weet dat ze er allebei altijd zijn, hoe dan ook. dat past prima in mijn leven, daar maak ik wat ruimte voor. Ruimte die ik dan op andere dingen moet inleveren, maar zo erg vind ik dat niet. Ben hoogstens wat meer recht-door-zee en lijk misschien wel eens wat korter aangebonden. Om de hete brei heen draaien, houd ik nou eenmaal niet zo van. Of ergens doekjes om winden, die kan ik ergens anders veel beter voor gebruiken, praktisch als ik ben en iemand veren in de kont steken, doe ik alleen als ik weet dat ze diegene mooi staan.
Liefde en Verdriet hebben ruimte nodig, die alleen te verkrijgen is door oprechtheid, verbondenheid en betrokkenheid, vanuit een puur hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten