Herinnering en tranen

Verbaasd keek ik vandaag naar de zakdoeken. Er zijn hier altijd, overal zakdoeken voor handen. Wel zo praktisch is gebleken, je kunt niet weten immers. De verbazing was dan ook niet dat ze er stonden. De verbazing was dat ik ze vandaag niet nodig heb gehad. Geen traantje vandaag. En gister, eergister... ja toen wel, een paar.
Er zijn momenten geweest dat ik niet dacht zonder tranen de dag te kunnen doorleven. Een dag niet gehuild, was een dag niet gerouwd, ofzo. Nou, ik kan vandaag zeggen dat die vlieger niet opgaat. Rouwen doen we dag in dag uit, tranen of niet.
Er was een tijd dat de zakdoeken niet aan te slepen waren (en die komen zeker weten weer). En ja, door die dagen ga ik nu nergens heen, zonder een pakje zakdoeken in de jaszak. Zo bleek eergister van grote waarde, toen de tranen op het schoolplein stroomden.
Vandaag voelde de lente in de lucht als een warme belofte op het weer dat in aantocht is. Wat heb ik dat nodig. Hoewel sommigen schijnen te denken dat het mij dit jaar gestolen kan worden: not. Ik kijk enorm uit naar het mooie weer, de warmte, het groeien van de bloemen en planten, het naar buiten kunnen en me storten op de tuin. En ja, ik kijk ook om, naar de keren dat jij dat ook mee maakte. De keren dat jij mij hielp in de tuin, bij de eerste zonnestralen. En ja, dan komen toch de eerste tranen van vandaag. Want natuurlijk was het mooi geweest als we daar nog meer herinneringen van hadden kunnen maken. Herinneringen worden hier nog steeds gemaakt, dat gaat 'gewoon' door. Herinneringen van bezoekjes aan jouw graf. Van verwondering over weer een nieuwe verrassing van iemand die daar ook is geweest. De troost dat jij bezocht wordt, omdat je zovelen hebt geraakt. Weten dat jij wordt verzorgd en lichtpuntjes hebt branden, ook al steken wij ze niet aan. Herinneringen, nieuwe en oude, allen dierbaar. Allen vormen me tot wie ik nu ben. Allen maken mij dankbaar.  


Herinnering

Omkijken? Liever niet.
Want kijken, echt kijken doet pijn.
Je voelt weer hoe het was, de pijn, het gemis.

Omkijken? Liever niet.
En als het moet dan maar gewapend als beton,
met droge ogen, jij er niet bij.

Herinnering. Zonder tranen gaat het niet.
Maar door de tranen heen blijft liefde levend,
vind jij jezelf terug.

Herinnering. Alleen wie om kan kijken,
kan vooruit zien.
Wie tranen zaait, zal licht en toekomst oogsten.

 ~Hans Stolp

'Mama helpen'

Of zij mij hielp of ik haar moest helpen, laten we maar in het midden.