Boren

Wat is overleven eigenlijk? Het maakt dat je het gevoel hebt geen grip te hebben en je in een nieuwe modus moet zoeken naar houvast. Het echte overleven, is natuurlijk niet alleen het gevoel, maar ook het handelen er naar. Hier heb ik het over emotioneel overleven. Wanneer je wereld op zijn kop wordt gezet, door een dreiging die je niet wilt. Je alle zeilen bij moet zetten om niet ook fysiek te moeten overleven, want de stress slaat wel op je lijf en eist zijn tol. Overleven, het overkomt ons allemaal, ooit.
Ik heb lang het gevoel gehad te moeten overleven, niet alleen tijdens het ziekteproces van Mirthe of nu met het rouwproces. Nee, dat was al jaren aan de gang, me niet veilig bij mezelf voelen. Altijd het gevoel te hebben onder te moeten doen voor de rest. Dat ik tekort schoot of gewoon niet voldeed aan wat er van mij verwacht werd. Dus een tandje bij zetten, maar elke keer werd de lat verhoogd en dus zette ik nog een tandje bij. Degene die de lat verhoogde, was natuurlijk niemand minder dan ik zelf. Want ja, ik voelde me nou eenmaal niet veilig bij mezelf.
Juist nu, voel ik me veiliger bij mezelf dan ooit te voren. Juist nu de wonden open liggen en het bloeden nog maar nauwelijks is gestelpt, leer ik me veilig te voelen met wie en wat ik ben. Dat komt door dat overleven, waarin alle energie wordt opgeslokt door het moment zelf. Elk moment kan je over moeten gaan tot actie, dus sta je op scherp. Dan heb je geen energie over om je zorgen te maken over de maaltijd die je morgen moet klaar maken, want je weet niet eens wat je vandaag moet maken. Of dat de voortuin er niet zo netjes uit ziet en wat de buren daar dan wel van zouden kunnen denken. Leren selectief om gaan met de energie die maar gering voor handen is, een spoedcursus was het wel. Dat kan ik telkens beter. Want niet alleen selectief omgaan met de energievoorraad is nodig, het is nodig om ook nieuwe bronnen van kracht aan te boren. Dat kost ook bergen energie, er is een ruimschoots onderzoek voor nodig om te ontdekken waar het krachtveld zit dat je nodig hebt. De ene boortoren na de andere wordt geplaatst en elke keer als je denkt dat je er één hebt gevonden...blijkt de voorraad kracht niet toereikend en kan je weer overnieuw beginnen. Soms om moedeloos van te worden. Maar het loont de moeite, geloof me. Er is inmiddels een behoorlijk veld van boortorens verrezen en dat levert momenteel genoeg kracht om te doen wat ik wil. Onderhoud van de boortorens is inbegrepen, want ook dat doet soms de toegang tot een krachtveld sneuvelen, zo heb ik geleerd.
De zoektocht naar nieuwe krachtvelden is nog geenszins gestaakt, we boren vrolijk verder. We verrijken onszelf met de gevonden kracht, maar laten we dat nou iets vriendelijker doen, dan die Nederlandse Maatschappij die dat in het mooie Groningen doet. Mijn doelstelling is de kracht te delen, te bundelen en te laten stromen waar het nodig is. Boor je mee?