verbonden door los te laten

Een enkele keer ontmoet ik mensen, nieuwe mensen (voor mij dan), die dat beschrijven wat ik voel en ervaar. Dit keer eens iemand in levende lijve en niet alleen woorden op papier. Wat een heel andere dynamiek in beweging brengt. Weer een stukje heling voor mijn hart en voor mijn ziel. Een stukje herkenning en erkenning voor de manier waarop Mirthe en ik nu samen leven. Want dat doen we zeker, zij daar en ik hier. Verbonden door los te laten. We leren van elkaar, we leren en groeien en voeden elkaar. Want wat ik nu doe, had ik zonder haar niet kunnen doen. Niet op deze manier. Wat ik eerder, voordat Mirthe ziek werd, ervoer als druk en bewijsdrang is omgezet naar mee gaan op de stroom. Het is groei van binnenuit in plaats van bewijzen naar de buitenwereld dat ik iets te bieden heb. Ik zet dingen in gang, of word in gang gezet door omstandigheden, beiden gebeurt. En uiteindelijk ontstaan er weer nieuwe dingen, die op hun beurt weer nieuwe dingen in gang zetten. Zo stroomt het verder, soms onstuimig en soms kabbelend. Altijd op het tempo dat ik nodig heb en hanteren kan. Mirthe helpt mij daar onwijs goed mee. Als ik het even niet weet, biedt zij troost of weet zij raad. Dat is waarom ik mij rijker voel dan ooit te voren. Zij brengt mij al tijden in contact met mensen die ik net op dat moment nodig heb of mensen die ik op een later moment nodig heb. Zij wijst mij de weg en ik doe mijn best er naar te luisteren en te vertrouwen dat het samenvalt met de dingen die zij en ik graag willen delen. We zijn nog maar pas op dreef, dus dat belooft nog wat :)