De dag na gister

We willen graag iedereen hartelijk bedanken voor de lieve woorden, gebaren, kaartjes, knuffels en lieve gedachtes. Het was moeilijk om de verjaardag te vieren, maar niet doen was ongepast geweest. Mirthe heeft zeer zeker genoten van alles wat er in haar naam en door haar in het leven geroepen is. Zij leeft voort op vele plaatsen, in vele harten, in de herinnering van velen en zelfs bij velen die haar niet in levende lijve hebben ontmoet, maar vooral leeft zij voort, zonder lijfje. Ze laat regelmatig van zich horen, waarschijnlijk veel meer en veel vaker dan ik door heb.
Zo ben ik vandaag heel erg moe. De grote hobbel van haar eerste geboortedag, zonder haar lijfelijke aanwezigheid is een emotioneel zware gebeurtenis. Die weerslag voel ik zeer zeker. En dat zijn de momenten dat ik toch mezelf af vraag of ik goed bezig ben. Kan ik dit allemaal wel? en is het niet allemaal veel te snel gegaan? Nog voor ik goed en wel conclusies kan trekken, gaat de deurbel. Chris: kaarsvet. Het is de pakkettendienst, we hebben niks besteld. Verbaasd maken we de doos open en ja hoor. De inhoud van de doos is een flink starters pakket voor de kaarsenmakerij. Wauw, wat ontzettend leuk!
Een uurtje later gaat weer de deurbel. Een buurvrouw van verderop in de straat. Ik ontmoette haar eerder deze week in de Noabershop aan de Rolderstraat in Assen. Het eerste inzamelpunt is een feit: resten kaarsvet kunnen daar worden ingeleverd! Deze buurvrouw (we kenden elkaar niet, de straat is ook zo lang), was meteen enthousiast en zegde mij toe om haar omgeving ook voor inzameling in te schakelen. Zelf heeft ze meer dan 40 jaar geleden haar kindje verloren. Ze showde vol trots haar tattoo, nog voor ze de mijne had gezien. Heel bijzonder, en nu stond ze op de stoep voor de eerste aanlevering. Er is zelfs de mogelijkheid om de Lichtpuntjes in de Noabershop te verkopen, dat zoekt ze even uit, er moet wel ruimte zijn natuurlijk. Dus vandaag is zowaar de voorraad aangevuld vanaf Ameland en vanuit de straat. Hoe mooi is dat? We gaan gewoon door natuurlijk.

Een andere buurvrouw, zelf jarenlang op de verpleegafdeling gewerkt waar Mirthe werd behandeld, heeft ook haar netwerk in geschakeld. Waardoor de kerkgemeenschap in Vries wordt opgeroepen om kaarsvet in te zamelen.
En mijn schoonzus heeft geregeld dat ik bij Pandora in Vries binnenkort de Lichtpuntjes mag verkopen.
Al deze intitiatieven maken het voor mij mogelijk om door te gaan. Elke keer dat ik de afgelopen periode dacht... wat ga ik ermee doen, ga ik door of niet, dan gebeurde er weer wat, waardoor de bal weer verder ging rollen. De bal lijkt alleen maar groter te worden en harder te gaan rollen. Elke keer is het afstemmen hoe ik verder ga.
Het komt door de nieuwe ik. Degene die ik was is er niet meer. En degene die ik nu ben, is me nog niet helemaal vertrouwd. Ze heeft zich nog niet helemaal opnieuw aan mij voorgesteld, zeg maar. Het is wennen, het is aftasten en het is herontdekken. Dat gaat stapje voor stapje en alles op zijn tijd. Dus ook hiermee gaat het vast vanzelf naar een  nieuwe balans. De vele manieren van ondersteuning maken het wel mogelijk, houden het voor mij leuk en geven mij een dankbaar gevoel. Mirthe heeft het druk om haar mama bezig te houden!