Over-leven

Een maand geleden ging mee naar het museumbezoek van Lars' klas. Het bezoek speelde zich af in het voormalige huis van de man die de belastingen destijds inde, 250 jaar geleden. Een belangrijk man, fortuinlijk, aan middelen geen gebrek. De grootte van het gezin was omvangrijk, misschien niet voor die tijd, voor onze tijd niet vanzelfsprekend. 13 kinderen telde het gezin, maar zo werd meerdere keren verteld door de kokkin van het gezin, gelukkig hoefden er geen 13 kinderen gevoed en gehuisvest worden. Nee, gelukkig niet, er waren er al 4 dood. Mijn hart brak elke keer dat ze dat benoemde, 4 kinderen verliezen, hoe is dat dragelijk voor de moeder? Met de gedachte dat het toen door allerlei omstandigheden gebeurde, waar toen geen controle op was, zoals vervuild drinkwater en medicijnen die nog niet zo goed ontwikkeld waren. Immers, blaasontsteking was dodelijk, dat kunnen we ons nu niet meer voorstellen. Reden genoeg dus om aan te nemen dat in deze tijd een heel kleine kans is dat een moeder zoveel kinderen verliest. Kleine kans.
Nu heb ik het voorrecht een moeder te hebben ontmoet, wie sterk en stralend in het leven staat. Wie haar ontmoet zal niet op het eerste gezicht kunnen zeggen, wat haar is overkomen. Zij heeft het leven gegeven aan 9 kinderen en is inmiddels oma van een aantal prachtige kleinkinderen. Een trotse moeder en oma.
De reden dat ik haar ontmoette, was het boek dat zij geschreven heeft, samen met haar jongste dochter, Celeste. Een heel bijzonder boek, met een heel bijzondere boodschap. Want Celeste is niet ouder geworden dan 6,5 jaar. Zij is 10 jaar geleden overleden. Voor haar had het gezin al 5 keer eerder dit verlies meegemaakt. De oorzaak is een aandoening aan de longen. Maar daar gaat dit boek niet over. Het gaat om de boodschap die Celeste samen met haar moeder en broers en zussen uitdraagt. We komen allemaal op aarde om te leren, om te ontwikkelen en groeien, vooral om elkaar lief te hebben, tot voorbij de dood. Het is zo belangrijk om onze dierbaren die ons voor zijn gegaan in de dood, liefdevol in gedachte te houden en oog te hebben voor de manieren waarop zij contact met ons zoeken. Want dat is er, voor iedereen, daarvoor hoef je niet paranormaal begaafd te zijn, het is namelijk heel normaal om contact te ervaren met overleden dierbaren.
Celeste en haar moeder Jelma Daalman weten heel eenvoudig weer te geven waar het om gaat. Waarbij ook de wisselwerking van het verdriet en het vertrouwen in het grote geheel duidelijk merkbaar is, beiden kunnen naast elkaar bestaan.
Zo ervaar ik dat zelf evengoed. Ik weet heel goed dat Mirthe daar is waar het goed is, waar geen pijn is en waar liefde in overvloed is. Ik voel tegelijk het intense en soms verscheurende verdriet van de gescheidenheid, net zo goed als ik Mirthe hoor en voel. Weten dat zij daar ook verder leert, verder ontwikkelt, door wat ik hier doorleef, is voor mij des te meer reden om door te gaan. Om het contact te versterken en van haar te kunnen leren. De wisselwerking, de opvoeding, gaat door, door de liefde die alles overbrugd.

Het boek dat Jelma heeft geschreven heet: Over-leven. Ik heb vanmiddag een aantal exemplaren opgehaald, omdat ik het boek tijdens de zomermarkt ga verkopen, samen met SuperMirthe's Lichtpuntjes. Meer over het boek en Jelma kan je vinden op www.over-leven.com

 Ik kan het boek aan iedereen aanraden die zoekt naar antwoorden over onze overleden dierbaren.