10-06-15

De dag loopt ten einde. Het was een intensieve, maar prachtige dag. We zagen er tegenop. Een geboortedag vieren zonder de lijfelijke aanwezigheid van de jarige is een uitdaging. Dat die gevierd behoort te worden, staat voor ons vast, nog steeds. Mirthe heeft geleefd, en dat leven mag gevierd worden, zo simpel is dat. Gelukkig zijn er velen om ons heen die dezelfde gedachte hebben en hebben we dag mooi samen kunnen invullen.
De dag begon met gewoon Lars naar school te brengen (opschieten want we komen te laat!, vooral niet iets anders dan anders doen, gewoon op tijd komen, voor Lars zijn gemoedsrust) De traktatie van Mirthe op het nippertje overgepakt in handzame doosjes, wat toch een heel vrolijk en kleurrijk geheel vormde: Natuurlijk Lichtpuntjes voor iedereen.
Lars wilde ze niet uitdelen, niet de klassen bij langs om ze daar uit te delen. Prima. Dan gaan we dat anders oplossen.
Na de Lichtpuntjes op school te hebben gebracht (en Lars natuurlijk, net op tijd want de bel ging net), gingen we even bij Mirthe langs. Haar grafje kleurde weer mooi met de bloemetjes die opnieuw in bloei staan.

Nog even naar huis en weer terug naar school, want vandaag werd ook de boom geplant. De mooie Prunus oftewel Japanse sierkers, die als 1 van de eerste bomen in bloei komen en dan prachtig roze kleuren. We hebben er zelf ook één in de tuin staan en het is altijd een prachtige roze zee, om vervolgens roze sneeuw te worden. Dit jaar is de bloei natuurlijk al lang geweest, maar volgend jaar zal die prachtig bloeien.
De klasgenootjes van Mirthe hadden prachtige harten ingekleurd en die zijn met roze linten in de boom gehangen. Terwijl wij met ons drieën de boom omhoog zetten, kwamen de harten mooi sierlijk te hangen.

Zo kleurt de boom meteen prachtig roze. Als afsluiting van deze ceremonie heb ik iedereen bedankt namens ons allen, voor de steun, de mooie woorden, tekeningen en andere gebaren van medeleven. Het is werkelijk een bijzondere ervaring, dat onze Mirthe zo gedragen wordt en wij dus ook. Gezamenlijk hebben we gezongen. Dat hoort toch bij een verjaardag en welk lied past daar beter bij dan één van Mirthe's favorieten: Hoofd, schouders, knie en teen. Wat ik ervan zag, deed iedereen mee, maar toch scheen er spelbreker te zijn...? Nou ja, misschien kan hij het nog eens voor doen op zijn afscheid...

En terwijl alle kinderen weer naar binnen gingen om verder te gaan met de gewone gang van zaken, stonden er 2 kinderen bij de ingang op de Lichtpuntjes uit te delen. Tot mijn grote verbazing wilde Lars dit wel doen, samen met een vriendje, terwijl ook bij de andere ingangen kinderen uit zijn klas de Lichtpuntjes uitdeelden.
Na deze fijne ervaring met de hele school, nog een gezamenlijke kop koffie, gingen wij weer naar huis. Even de rust, even de stilte van deze dag ervaren. Vooral niet bedenken hoe het anders was geweest, dan is er geen houden aan de dijken die nu ternauwernood de vloed in het gedrang houden.
Wanneer ik Lars op haal, ga ik natuurlijk bij de boom staan. De bel gaat en al snel laten verschillende klasgenootjes zien waar hun hartje hangt. Ze kunnen er met recht trots op zijn, het ziet er prachtig uit.

Lars vroeg gister of er ook taart zou zijn. Daar had ik wel over nagedacht, maar was tot de conclusie gekomen dat ik daar de moed niet voor had. Niet om er één te maken, niet om er één te kopen. Een passende taart is er niet in mijn beleving. Hoe groot kan de vergissing zijn? Dit is toch een prachtige taart?
Gisteravond werd die ineens bezorgd door de moeder van Mirthe's vriendinnetje op school. Moest ze die nou wel brengen, twijfel, twijfel. Toch gedaan en wat vind ik dat mooi. Alsof Mirthe haar eigen plan trekt en dan maar een andere moeder aan het werk zet, ik zie haar al dansen en lachen en roepen: goed zorgen voor Lars, mama, daar hoort ook mijn verjaardagstaart bij! Ja meis, je hebt gelijk. De grootste verrassing was ons ingefluisterd, maar ontdekte Lars vanmiddag (hij was vanochtend natuurlijk heel erg blij dat er wél een taart op hem wachtte als hij uit school kwam). Een regenboog taart!!!

Met veel smaak is er van gegeten. Morgen krijgt Lars een stukje mee naar school, want dat mocht voor deze ene keer, van school ;)

We kijken terug op een dag die vervuld was van lieve wensen, lieve woorden, lieve mensen en vooral liefdevolle gebaren. Tranen hebben er gevloeid en gelach heeft geklonken. Dank jullie wel allemaal, dikke kus,
De Sprokkies