Recept voor heling

Heling hebben we allemaal nodig, vroeg of laat, fysiek of emotioneel.
Daarom even een mooi recept:
- liefdevolle aandacht
- zeeën van tijd
- onmetelijk veel ruimte

Toen Mirthe overleed, heb ik mij afgevraagd hoe ik nu verder moet. Ik stond elke dag op voor haar, vanaf dag 1 dat ze er was. Net als dat ik daarvoor elke dag opstond voor Lars. Toen ze ziek was, was het gedaan met alleen opstaan omdat ze wakker was. De uitgebreide verzorging moest nu ook gedaan worden en tegelijk controleerde ik dan of ze goed in haar doen was. Dat ging vanzelf, net als de verzorging, de medicijnen, de voeding, en dus die signalen oppikken als er 'iets' niet goed was. Het ging als vanzelf, soms met tegenzin, soms wenste ik dat het anders was, om vervolgens weer spijt te hebben van die wens, want anders...betekende in dit geval verlies. Alleen dan zou ik weer de ruimte hebben om iets op te bouwen in mijn leven, alleen dan zou mijn leven niet meer om haar draaien. En dus moest ik mezelf een belofte doen, toen Mirthe overleed: ik sta op voor mezelf.
Het betekent niet alleen dat ik fysiek op sta, er hangt veel meer aan. Opstaan betekent elke dag op nieuw de keuze om te leven of een klein beetje dood te gaan als ik blijf liggen. Ik kies voor het eerste. Elke dag sta ik op. Soms met grote moeite en grote tegenzin. Want al voor ik mijn ogen open doen, voel ik de stormvloed al opwellen. Daar is geen dam tegen bestand.
De belofte is ook naar Mirthe toe: ik maak wat moois van mijn leven, ter ere aan jou. Jij kan dat niet meer, al deed je het elke dag vol overgave, dus nu is dat mijn doel: leven voor 2. Maar dat wil nog niet zeggen dat de slingers elke dag worden opgehangen en er elke dag dubbel feest is. Nee, zeker nu er een nieuw jaar is begonnen, één zonder Mirthe, één van de vele die er nog komen gaan. Nu is de klap ineens ondragelijk (alweer). En dat hoort ook bij het proces van rouw, het verdriet heeft tijd en aandacht nodig. Net als een wond, die heeft ook verzorging (=aandacht) nodig, het heling proces heeft tijd nodig en het helpt om er de ruimte voor te nemen. Keuzes te maken die het helingproces ondersteunen. Als je meteen weer gaat zwemmen met een open been wond, kan ik je garanderen dat het helingproces wat vertraagd. Zo is het volgens mij ook met rouw. Als je het er niet laat zijn door het weg te stoppen, dan krijgt het niet de ruimte om te helen.
Nu is het weer heel rauw, de pijn en het verdriet. Ik kom er wel doorheen, hoe ik dat moet doen weet ik niet. Maar ik kom mijn beloftes na: ik sta elke dag op.

Onderstaand 2 gedichtjes die mij heel passend lijken, uit het boekje Wie troost mij. Het gedicht van gister heb ik nog aangevuld, het miste nog net even dat beetje, troost.


Verzet

Ik ga voor ja
Ik ben tegen nee
Ik zal alles op alles zetten
Tegen de wind in fietsen,
in de regen rennen
de wolken van de hemel vegen
de vorst uit de grond slaan
mijn gebogen rug rechten en
mijn tranen drogen
Want ik geloof in ja
Er zal een ja-tijd komen
Er zal een grote dag van ja komen.

Ja, toch?



Met of zonder jou

Eergister was ik met jou
Gisteren was je weg
En morgen blijf je weg 

Ik ben niet alleen jou kwijt, maar ook mezelf
Wie ben ik zonder jou?
Jij was zoveel voor mij
Jij was mijn lied, mijn licht, mijn zin
Ik was jouw moeder, jouw reisgenoot, jouw zon

Zonder jou moet en zal ik leren zingen
Zonder jou moet ik het licht weer aansteken
Zonder jou opnieuw zin zoeken in het leven

Maar ik ben ik
Met of zonder jou


Bron: Wie troost mij van Cees Baan