Een dag als vandaag

Een heerlijke dag, de zon schijnt. Na zoveel regen en wind de afgelopen week is dit een welkome verademing. Het kriebelt, te vroege lentekriebels, maar toch lekker opgeruimd, binnen en buiten. Spullen verzameld om weg te geven, terug te geven aan de eigenaar of gewoon richting kledingbak te brengen. Alleen even onderbroken door een gezellig kopje koffie met de overbuurvrouw. Verlies is ook haar niet onbekend. Niet hetzelfde, maar wel door de wol geverfd zo gezegd. De grilligheid van het leven, we ontkomen er niet aan. En ook de ins en outs van een behandeling als de jouwe is haar niet vreemd, werk en prive. Hoe gek dat zij daar werkte waar jij werd behandeld. Dat was wel voor jouw tijd, dat wel, hoe klein kan de wereld zijn.
Na het opruimen restte er nog het wegbrengen van de spullen. Tijd dus voor een rondje door de wijk, want ook ligt er al de hele week die brief klaar, die aanmelding voor een weekje weg met Stichting Gaandeweg. Al weken geleden gekregen van de maatschappelijk werktster van het ziekenhuis. Ik had het er nog niet aan toe. Een weekje weg is ook mooie herinneringen maken, zonder jou. Natuurlijk verdient Lars ook mooie herinneringen, wij net zo goed. We hadden het jou ook beloofd, om goed voor Lars te zorgen en dat betekent ook weer leuke dingen doen. Praktisch zo veel makkelijker, zonder rolstoel en sondevoeding. Emotioneel zwaarder dan zwaar.
Die brief, die lag dus al de hele week klaar. Ik kwam er  niet aan toe die te versturen. Dat deden wij altijd samen, tijdens onze vele wandelingetjes en nu blijft het er soms gewoon bij. Net als glas naar de glasbak brengen, kleding naar de kledingbak, een boodschapje, naar de markt, eendjes voeren (hoe moeten die de winter doorkomen, zonder jouw brood...). dat verzamelde ik zodat we weer met een doel door de wijk konden en zodat jij mij weer zo goed kon meehelpen. Je werd er dan zo blij van, stralend vertelde je papa : ik heb mama mee helpt! We legden heel wat kilometers samen af. Jij genoot en ik kon mijn hoofd leeg maken, lopen, lopen, lopen. Zo lopend zonder jou, het is even slikken, weer zo'n momentje. Maar met het mooie weer kan ik niet binnen blijven, kan ik niet stil blijven zitten, dus ik ga wel en ik weet dat je toch wel met me mee gaat. Altijd en overal, waar ik ben daar ben jij.