reis van (on)wetend(heid)

Onwetendheid
Een groot goed
In de wereld met rouw en verdriet

Onwetendheid
Koester het
Hou het vast, zo je wilt

Onwetendheid
Het is je gegund
Een onmetelijke rijkdom

Onwetendheid
Want mijn wereld
Gun ik jou niet

Onwetendheid
Jouw wereld
Wil ik niet

Wij leven allebei in Ontwetendheid
Daar ben ik blij om
Jij ook?

Weet dat ik mijn pad heb
Weet dat jij het jouwe hebt
Weet dat je niet hoeft te ervaren wat ik heb meegemaakt
Weet dat jouw ervaringen de mijne raakt
Weet dat er gelijkenissen zijn
Weet dat we ieder onze eigen lasten dragen
Weet dat samen het leven dragelijker kan zijn
Weet dat een ieder wordt geraakt in verschillende lagen
Weet dat er altijd verbinding is
Tussen jouw wereld en de mijne
De wereld is 1
Ook al zie je het niet
We zijn een geheel
Voel, keer naar binnen
Weet dat we verbonden zijn


Weten reikt verder dan de ervaringen van het leven. Weten is samen op reis gaan, ervaringen uitwisselen en ervaren dat de ogenschijnlijk verschillende ervaringen, vele raak vlakken hebben. Ieders pad leidt naar hetzelfde doel. Wat dat doel is, is te ontdekken door de zoektocht te maken naar wie je bent. Niemand kan je dat vertellen, een ander kan hooguit een richtingwijzer zijn. Wens dus niet dat je weet wat een ander mee maakt, dat is niet de manier. Maar ga bij jezelf ontdekken waarom je dat wenst, wat levert het je op?
Ik heb Mirthe in mijn leven gewenst. Raar als het klinkt (voor sommigen) 'wist' ik dat ze kort zou blijven. De ervaringen van verdriet en angst, verlies en rouw, het is intens. Het raakt vele processen aan die ik me door de jaren heen bewust was geworden. En mij nu op een diepe laag raken. Die processen zijn soms eng, het brengt me op onbekend terrein. Vaak slaagde ik er niet in om de bijbehorende patronen te doorbreken. Iedereen ervaart dergelijke gebeurtenissen in het leven, ieder heeft zijn eigen crisis momenten. Ze brengen je op het wankele evenwicht en de vraag 'wie ben ik' en 'hoe definieer ik mijzelf'. Een vorm van rouwen, verborgen in ontslag, werkloosheid, verlies van vriend, familie, verhuizing of een intense relatie breuk. Het is geen zwakte om niet te weten wie je bent. Ik kon mijzelf altijd moeilijk in een hokje plaatsen, bang het verkeerde te zeggen. Nog ben ik niet in een hokje te plaatsen. Ik heb geen werk, maar voel me niet werkloos. Ik verzet bergen werk, onbetaald, maar nuttig voor mij en mijn gezin en velen om mij heen (lijfelijk en online). Ik ben moeder, al 8 jaar, maar voel me pas sinds Mirthe's ziekte een moeder. Misschien omdat ik toen zo vaak 'moeder van Mirthe' werd genoemd. Misschien 'voelde' het niet zo, omdat ik het moeilijk vond te accepteren dat er mensen afhankelijk van mij zijn. En nog wel mijn kinderen. Bewust gekozen voor kinderen, ik vond dat ik er klaar voor was. Maar voorbereid op de zorgen die een moeder zich maakt, dat was ik allerminst. Overweldigend en intens. Had iemand het me verteld, was ik nog waarschijnlijk te eigenwijs om het voor waar aan te nemen. Want dat ben ik ook: eigenwijs, mocht dat nog niet duidelijk zijn. En op eigenwijze ga ik verder, wetend dat er mensen afhankelijk van mij zijn en ik van hen. Dat is de verbinding die er is, die we allemaal nodig hebben. Door verbondenheid, ervaar je eenheid, compassie en liefde voor elkaar. Laten we ons daar op focussen en de wereld lichter maken, door lichtpuntjes te zijn voor elkaar. Dat kan alleen als we van onszelf weten wat het lichtpuntje in onszelf doet ontvlammen: de reis naar binnen.