Een nieuwe dag, een nieuwe genodigde op het veldje. Het is vreemd, zoals mijn wereld is veranderd, mijn realiteit. In 4 maanden tijd zijn er 3 kindjes bij gekomen, na jou Mirthe, vandaag de nieuwste hekken sluiter. Een jongetje van 5, spelend weggegleden, gegrepen door de dood. De platen liggen klaar, het gat is gemaakt. De sneeuw geruimd om de paden vrij te maken. Het is niet te bevatten, het hoort er allemaal bij. Bij het leven zoals we het leven, nooit zo bij stil gestaan als we dat nu wel doen. Het is vreemd, hoe het leven veranderen kan. Van de één op andere dag, is niets meer wat het lijkt. Het hoort er schijnbaar bij en ook hier heeft elk een eigen verhaal. En van geen verhaal is er een kloppend antwoord. Is er altijd het waarom, maar geen daarom dat de rust geeft die je hart verlangd. Geen daarom maakt het verhaal kloppend. Het hart klopt nooit meer zoals het deed.
De begraafplaats zal zo wel volstromen. Een eerbetoon voor het leventje dat niet langer worden zal. Net als de stralende zon en de glanzende sneeuw, een eerbetoon is voor het mannetje dat daar schijnbaar zo van hield.
De begraafplaats wordt gevuld met grafje na grafje, de enige plek die voller wordt, met elke leegte die het leven achter laat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten