de brug

Ik was bang voor de dood. Wilde er niet aan denken, wilde er niet mee leven.
maar nu. Als ik nu bang zou blijven voor de dood. Hoe kan ik dan nog aan jou denken. Hoe kan ik jou dan nog lief hebben en erop vertrouwen dat we elkaar ooit weer zullen zien? De dood is zo veel meer dan het einde van het leven. De dood is houden van in veel diepere vorm en zin dan tijdens het leven mogelijk is. Het is houden van zonder schroom, zonder teleurstelling, zonder kwetsen en gekwetst worden. Het is houden van in zijn volledige, onvoorwaardelijke grootsheid. Dat heb jij mij gegeven. Hoe kan ik daar niet ook blij en dankbaar voor zijn? De liefde die voorbij de dood reikt is zo veel omvattend, zo diep en mooi. Het is de brug, de verbinding tussen jou en mij.