Na een onrustige middag gister en ook een onrustige nacht, is het weer heel duidelijk waar we mee bezig zijn (niet dat dat ons ook maar een moment ontsnapt, hoor, maar de goede dagen/momenten geven hoop). Mirthe had vannacht flinke hoofdpijn, de tramadol er weer bij gepakt en dat gaf verlichting, maar nog niet genoeg om de nacht door te slapen. Pas met de paracetamol erbij kwam de ontspanning en de slaap. Natuurlijk ging de wekker veel te vroeg.
Het leek mij een uiterst geschikt moment om dit gedichtje te delen, dat ik schreef op de dag dat we de oncoloog lieten weten door te willen gaan met de volgende behandeling. De titel zegt al genoeg:
Blij(f) (L)even
Blijf Leven
Voor een Blij Leven
Blijf nog Even
Om samen nog Even Blij te zijn
4 opmerkingen:
Wat een onwijs mooi gedichtje.
Mag ik het delen op facebook ovv jouw naam? Of heb je dat liever niet, dat is natuurlijk ook prima.
Liefs, Miriam
Dat is goed :)
wat mooi.. hier zit alles in beschreven.
Prachtig, Liedeke!
Een reactie posten