Wijze 9 jarige

Of we al zijn bijgekomen? van de vakantie dan... Nou nee, dat doen we wel ná de vakantie...hoewel het is weer volle bak met de afspraken. Dat sluipt er gewoon weer bij in he? Het ondernemerschap vraagt ook aandacht en ook plannen om op papier te zetten, gewoon omdat het leuk is om de zaken concreter te maken en constructief aan te pakken.
Lars heeft een fijne verjaardag gehad, met veel lieve mensen en fijne vrienden. Bij navraag, zei hij wel dat hij baalde van het weer, die regen is niet leuk. Mee eens, het voelt echt als herfst en ik wilde het gevoel van de herfst nog wel buiten de deur houden. Voor hem, voor mezelf, maar ja, van alles wat ik hem kan geven hoort daar niet het weer bij.
Wel heeft hij de afgelopen dagen een knap staaltje wijsheid de wereld in geslingerd. Zo had ik een gesprekje met hem over zijn 9 jaar (bij ons) zijn. Dat ik moeder werd toen hij werd geboren. Zijn reactie: Is dat moeilijk? een kind opvoeden? .... Ik wist nog niet hoe het moest, dus ik probeer alles op jou uit... haha... maar na 9 jaar weet je wel hoe het moet he, mama? ... Ik hoop het, anders heb ik jou mooi verpest... whawhawha!
Zo, hebben we die illusie ook weer de wereld uit geholpen, dat ik alles al weet.
Gister vond het Lars het fijn dat hij van iedereen een cadeautje kreeg, maar, zegt hij, niet van Mirthe he? Even is hij stil en vervolgt: maar van Mirthe krijg ik liefde, toch? Zo is het jongen en dat zal altijd zo blijven.
Even later zegt hij dat hij nu niet zal weten hoe het is om een zus te hebben. En wat kan je daar op zeggen? We wilden hem indertijd de rijkdom geven van een broertje of zusje, zodat ze zich aan elkaar konden op trekken. Zodat ze samen konden spannen tegen ons, zoals broers en zussen dat horen te doen. Zodat hij kon delen met iemand, wat hij met ons niet kon delen. Iets wat ik heel waardevol vind, met mijn broers.
Zo langzamerhand blijkt wel dat Lars zoekt naar bevestiging, even afstemmen of het klopt wat hij voelt, wat hij beleeft. We proberen zo goed mogelijk te ondersteunen en aan te vullen als dat nodig is. Dat lukt niet altijd. Het overvalt ons soms ook en dan moeten wij ook even slikken.
Vorige week was er zo'n moment. De jongste van het gezelschap op de verwenvakantie, was met Lars aan het spelen. Een heerlijk jongetje dat fanatiek met de bal kan spelen. Op een manier die uitzonderlijk is gezien de leeftijd van het mannetje. Op een gegeven moment zit Lars op de grond, per ongeluk expres gevallen. De jongen vindt dat prachtig, maar komt ook even bezorgd kijken bij Lars. Wanneer hij zeker weet dat het goed gaat met Lars, pakt hij Lars bij de neus. Lars zegt wat ik denk: 'dat deed Mirthe ook altijd'. Het jongetje heeft daar geen boodschap aan en speelt verder. Lars wil toch nog iets kwijt en loopt naar de moeder van het jongetje, die net als Chris en ik naar de jongens kijkt. Hij vraagt haar: weet je wel dat Mirthe is overleden door de kanker? Dat is genoeg voor hem, hij heeft zijn hart gelucht en gaat weer vrolijk verder spelen. Ik slik een brok weg en ik zie dat zij dat ook doet. We hebben het over onze kinderen, de gezonde kinderen dit keer, want hoe gaan die om met de situatie van hun zieke broertje/ overleden zusje. Dat is een zorg, die minstens zo groot is. Net zo moeilijk om 'goed' te doen, als de zorg van het zieke kind.