Het was een warme zomerse dag, midden in augustus. Benauwd in het kamertje waar wij met ons tweeen het moment supreme afwachten. Niet dat het zo voelde voor mij. Ik was keihard aan het werk, zweten als een otter en hopen dat ik dit tot een goed einde kon brengen. Het einde van het één, maar het begin van iets groots: jouw leven, lieve Lars.
Om 18.05 uur hield ik jou voor het eerst in mijn armen, maar eventjes, je had een beetje hulp nodig. Maar daarna kon ik je knuffelen zoveel ik wilde, zo lang ik wilde. Wat was je klein, kwetsbaar en kostbaar. En met jouw geboorte werd ook de moeder in mij geboren. Moeder... zou ik een goede moeder zijn? Hoe wist ik nou of ik een goede moeder voor jou kon zijn? Waaraan kon ik dat aan afmeten? Kon ik dat kopen, krijgen in een potje, of was ik dat door de beste spullen te kopen? Natuurlijk niet. Nee, jij leerde mij wat het was om moeder te zijn. Jij leerde mij om te houden van, tot het oneindige. Jij leerde mij om onvoorwaardelijk verbonden te zijn. Jij leerde mij dat moeder zijn niet in een boekje beschreven staat. Jij leerde mij dat een goede moeder, maatwerk is, tussen jou en tussen mij. Altijd maatwerk tussen moeder en kind. Later leerde ik dat je voor elk kind een andere moeder bent, elke band is uniek, zoals elk kind uniek is.
Lieve Lars, ik weet niet of je begrijpt wat ik je hier vertel. Ik weet ook niet of je het wel horen wil. Jij bent mijn zoon, mijn eerste geborene. Jij maakte de weg vrij voor wat nog komen zou. Het is nog maar negen jaar geleden dat ik jou voor het eerst vast houden kon en tegelijk al een beetje los moest laten, de navelstreng werd immers door geknipt. Maar onzichtbaar zijn we altijd verbonden. Dat weet ik als geen ander.
Jij staat aan het begin van je leven, met de 9 jaar die je hier al hebt mogen zijn. Jij hebt al veel mogen mee maken.
Jij weet als geen ander wat het leven te betekenen heeft.
Jij bent voor altijd mijn grote zoon
Jij bent voor altijd Mirthe's Grote Broer.
Jij bent ook onzichtbaar verbonden.
Jij hebt nu al geleerd om leven los te laten.
Jij hebt nu al geleerd te houden van degenen die niet meer bij ons zijn.
Jij weet hoe willekeurig het leven kan zijn.
Jij weet zo veel meer, door de School van het Leven
De School waar je nooit uitgeleerd bent, nooit te oud voor bent en nooit een diploma voor krijgt.
Lieve Lars, Je hebt geen idee hoe trots ik op jou ben. Hoe vaak ik het je ook vertel, hoe vaak ik het je ook probeer duidelijk te maken, er zijn geen woorden voor. Ik weet zeker dat er velen zijn die net zo trots op jou zijn, om wie jij bent.
Lieve Lars, wees maar lekker kind, speel, geniet en leef bij de dag. We kleuren onze dagen met gouden randjes, zoals alleen wij dat kunnen. Het leven mag geleefd worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten