Eenling

wie ben ik? Ik vraag het me de laatste tijd vaak af. Wie ben ik na alles wat er gebeurt is? En wat heeft het mij veranderd? Mijn rugzak met levenservaring is er flink door verzwaard, dat kan ik wel zeggen. Tegelijk heb ik grote opruiming in diezelfde rugzak gehouden en angsten, vooroordelen en verwachtingen eruit gekieperd die ik niet meer nodig heb. Wat per saldo een rugzak oplevert die ik nog steeds kan tillen. Want ook heb ik mij krachten voelen groeien, waardoor ik meer zelfrespect, zelfliefde, zelfvertrouwen en zelfwaardering heb gekregen. Het is een hoge prijs, het leven van een ander. Maar laat het dan in elk geval niet voor niets zijn, niet nutteloos of zinloos. Wat een verspilling zou dat zijn.
Rest nog wel de vraag wie ik ben. Tot ik net op facebook de volgende tekst tegenkwam, die ik mijn weg wel lijken te duiden. Misschien ook wel die van jou.

"Eenling"
"Iedereen is een eenling, zei de wijze man,
maar bijna niemand weet het."  
Frederike keek hem ernstig aan. "Waarom niet?" 
Omdat de meeste mensen bang zijn voor zichzelf.
Ze willen liever samen eenzaam zijn". 

"Ben ik ook een eenling?" vroeg Frederike. 
"Ja, jij ook", zei de wijze man. 
"Zal ik later ook een eenling zijn?" vroeg Frederike. 
"Dat hangt van jou af.
Bedenk wel dat het heel moeilijk is om een eenling te zijn. 
Ieder mens wil je beïnvloeden. Ieder wil zich met jou bemoeien, 
zodat je net zo wordt als zij. 
Want als je een eenling wilt zijn, dan blijf je altijd een ander 
voor de ander en dezelfde voor jezelf. 
Dan blijf je vrij. Zorg dat je vrij blijft!" 

Hoe moet ik dat doen? vroeg Frederike zacht,ik ben vaak heel bang voor mensen, vooral op school.  
Ze schelden me uit omdat ik zo goed kan leren." 

"Dat maakt niet uit, het gaat erom dat je niet bang bent voor jezelf. 
Eenlingen reageren altijd op zichzelf en nooit op de ander. 
Dus als de ander je uitscheldt, dan scheld je niet terug. 
Je vraagt je alleen af: waarom doet dat nou zo zeer in mij?
Is dat mijn trots, is dat mijn onzekerheid, is dat mijn angst?
En waarom wil ik nou zo graag terug schelden? 
Komt dat door de ander of komt dat omdat ik zo van schelden houd? Omdat ik nog zoveel gescheld in mij heb zitten?

Vraag altijd aan jezelf en nooit aan de ander 
want anders komt er een ander in je wonen 
en weet je niet meer wie je bent." 

De wijze man pakte een beukennootje van de grond en zei:
"Ieder mens is als dit zaadje. De ander is alleen het water 
of het zonlicht, maar nooit het zaadje zelf. 
Dat zaadje zit in jou. 

Verbind je altijd met jouw eigen oorzaak
en niet met de motieven van de ander. 
Zo maak je je vrij van de motieven van de ander.
De ander raakt je alleen maar aan,
zoals ook de regen of de zon alleen het zaadje aanraakt, 
maar niet weet of er een beukenboom of een dennenboom uitgroeit." 

"Of een roos.....," zei Frederike. 
"Precies, of een roos. 
Niemand weet wat jij in je hebt.
Dat moet jezelf ontdekken.

De ander kan je niet raken als jij het niet in je hebt. 
Dus iedere keer als je door de ander wordt geraakt, 
of dit nu met vloeken gebeurt of een compliment, 
met slaan of met een streling, 
iedere keer kun je iets over jezelf te weten komen.
Dat is het mooie van de ander. 
Dat is het mooie als je een eenling bent.

Een eenling doet dankzij de ander
steeds nieuwe ontdekkingen over zichzelf. 
Eigenlijk kan de ander je dus heel weinig aandoen. 
Wees dan ook niet bang dat je de ander zou kunnen kwetsen
want dat is niet mogelijk. 

Je kunt de ander alleen aanraken 
op de plek waar hij al gekwetst was. 
Maar dat is dan niet jouw 'schuld', dat is een deel van hem. 
En het is ook aan hem of hij deze kwetsing vergroot
of juist beter wil leren begrijpen. 

Bemoei je niet met de ander maar laat hem vrij. 
Voel je niet gehinderd om alles te zeggen wat je wilt zeggen,
zo blijf je in evenwicht. 

Zo blijf je vrij van elkaar en geef je je eigen macht niet weg."

Uit: "Een gelukkig mens en andere geheimen" 
van Theije Twijnstra.

Een eenling is dus niet eenzaam, maar is altijd samen met zichzelf, ze gaat haar eigen weg. Ik heb geprobeerd te leven als een ander, te doen als een ander, maar raakte alleen mijzelf maar kwijt. Nu kan ik mij zelf niet vergelijken met een ander (eerder eigenlijk ook niet, maar dat wilde ik niet geloven). Geen ander heeft meegemaakt wat ik heb mee gemaakt. En als dat wel zo zou zijn, heeft geen ander het ervaren zoals ik. Mijn referentiekader van ' doen zoals het hoort' is voltooid verleden tijd. Je mag me raken, stimuleren, volgen en motiveren. Mijn lasten hoef je niet te dragen dat doe ik zelluf wel, een stukje met mij oplopen zou fijn zijn. Respecteer mijn keuzes (en je eigen), zoals ik dat doe en we kunnen het fijn hebben samen, elk op onze eigen weg.