Ongekend

Het was een bijzondere dag vandaag. Om half 7 werd Mirthe wat huilerig wakker, geen twijfel, maar weer een bolus gegeven. En heerlijk viel ze weer in slaap tot half 9. Ze kwam een beetje moeizaam op gang, wilde ook wel op bed beneden liggen. De verzorging vond ze maar niks.

Om 10 uur wilde ze uit bed. Mooi tegelijk met de komst van de mooie klankschalen van Brun en Vincent. Wat een mooi kado. Lars hielp met het uit pakken en klaar zetten van de klankschalen. Mirthe wilde in de stoel, aan de tafel spelen met haar magische zand (een geweldig leuk kado, waar ze zich al vele momenten mee heeft uitgeleefd. Dank daar voor ouders van Julia). Het magische zand wordt gekneed en vliegt door de lucht. Dan ligt het ineens op de grond... tja, dat krijg je, zonder opvoeding. Het leek wel alsof het had gesneeuwd. Misschien is dat een stille hint? sneeuwbal maken, sneeuwpop maken en vervolgens alles op de grond.
Nog een hele tijd zit ze heerlijk te spelen. Soms samen, maar ook een hele tijd alleen. Lekker keutelen en keuvelen.
Een lange middagslaap, doet ook wonderen. Er is visite en zelfs daar heeft ze een lach voor. Dat is altijd maar weer de vraag, maar zelfs in haar gewone doen, kruip ze vaak weg, bij visite. Nu niet een, wat zit ze dan toch lekker in haar vel.
Ze vroeg zelfs of ze naar buiten mocht. Wandelen naar de eendjes? jaaa. En bij de eendjes wees ze nog een hele route aan die ze wel wilde gaan...ehm nee, dat dan toch niet. Ze was al zo lang op, lekker weer naar huis.
Net op tijd voor de huisarts, die niet wist wat hij zag: wat zat Mirthe er mooi, helder en 'fit' bij. Hij durfde wel te zeggen, dat hij zich in de auto had afgevraagd 'wat hij zou aantreffen'. Dit had hij niet verwacht. Nee, wij ook niet. Maar wat heerlijk zo'n dag! Dat is lang geleden dat de hele dag zo fijn verliep!