Het is nog donker buiten. Ik heb veel gewerkt de afgelopen dagen en verheug me op een uitslaapdag, midden in de week, deze vakantie. Geen school, geen kinderen op tijd weg brengen. Expres de kinderen later op bed gedaan, hopende dat hun inwendige klok niet te vroeg aan geeft om op te staan. Bij de oudste zal dat geen probleem zijn, die vindt uitslapen stoer.
Het is nog vroeg, 6 uur geeft mijn wekkertje aan, als ik blote voetjes op het laminaat naar ons bed hoor komen lopen. Shit, daar gaat mijn uitslapen. Er wordt over mij heen geklauterd, mijn deken word ingepikt en er wordt gedraaid en gekletst. Ze heeft al lang door dat ik wakker ben. Ik maan haar tot stilte 'mama is nog errug moe, de vogeltjes en de zon slapen nog, doe jij dat ook nog maar even.' Er wordt hevig geprobeerd te voldoen aan mama's verzoek, binnen 2 minuten wordt de poging opgeven 'lukt niet, mama' pfff, ik wil écht slapen. Negeren maar, misschien helpt dat. Even is het stil, met haar duimpje in de mond probeert ze het écht. Een beetje hoop dat ik ook weer kan slapen, maar nee, ze heeft haar knuffel in haar bedje laten liggen. Klautert weer over mij heen (waarom over mij heen, waarom niet via het voeteneind...ben nu te moe om dat te opperen...). Knuffel wordt gehaald, klautert weer terug in ons bed, uiteraard wéér over mij heen... Soms..., ik wil ze wel achter het behang plakken. Wanneer kan ik eindelijk eens fatsoenlijk uitslapen? Heb ik wel verdient, vind ik zelf. Het is nog maar 6 uur?? Nou ja, kan zij ook niks aan doen, ze is nog maar 4...
Ze kletst en speelt met haar knuffel. Gelukkig zit in deze geen geluid, maar soms neemt ze haar Nijntjes mee en windt die dan op. Dan hoor je een leuk slaap melodietje, maar ik kan je verzekeren dat er dan echt niet meer geslapen wordt! Nu ook niet, trouwens. Ik dommel weer wat in, maar slapen lukt niet. Dan heeft madam het op de heupen en een geniaal plan dat haar gegarandeerd dat ze daar iedereen mee wakker gaat krijgen... ze gaat naar grote broer...Daar zat ik al op te wachten. 'Als ik papa en mama niet alleen wakker kan maken, gebruik ik gewoon grote broer', lijkt ze te denken. Nee, Mirthe kom maar hier, we gaan samen naar beneden, laat de mannen maar slapen.
Beneden doen we samen hout in de kachel, ik steek het vuur aan, nog even en het is hier lekker warm. Moe maar in elk geval warm. We zetten allebei thee en koffie. Ik aan het aanrecht, zij bij de salontafel, met haar 3 theeserviezen. Iedereen krijgt thee, er zit een hele serie poppen en knuffels met smart te wachten op de liters koffie en thee die Mirthe ze inschenkt. Ondertussen zingt de theepot het eindeloze liedje 'thee, thee, thee voor 2. Schenk de thee maar in. En een lekkernij erbij. In thee heb ik zo'n zin.' ja leuk hoor dat speelgoed dat ook niet uitslapen kan, pfff. De dag is te vroeg begonnen, was de vakantie maar weer voorbij.
Een kleine greep uit hoe het zou zijn geweest deze vakantie, als, als, als we nog een onbezorgd gezinnetje waren geweest... Het is zo simpel en doodgewoon, bijna burgerlijk, maar onmogelijk, dat zal duidelijk zijn.
Straal Mirthe: Straal!
Welkom op het blog van Mirthe. Het blog waarmee we zijn begonnen om onze naasten te infomeren over het wel en wee rondom Mirthe, toen ze ziek was. Een hersentumor, medulloblastoom, met uitzaaiingen en tumorcellen in het hersenvocht. De behandeling leek aan te slaan, Mirthe was klaar en de MRI liet geen kanker meer zien. De toekomst die weer voor ons open lag, bleek van korte duur. De kanker was terug (of nooit helemaal weg geweest), een tweede behandeling startte, maar bleek niet op te kunnen tegen de onverwachte wending die het kreeg: uitzaaiingen in de botten. 11 dagen na het staken van de behandeling, vertrok Mirthe naar de sterren op 29 september 2014.
Het blog wordt nog bijgehouden, minder frequent, maar om te laten zien hoe Mirthe mij nog steeds inspireert. Na haar overlijden ben ik mij gaan inzetten als ervaringsdeskundige ouder om de zorg voor kinderen met kanker te verbeteren. Nog altijd is er ruimte voor verbetering, al worden er veel nieuwe ontwikkelingen doorgevoerd.
1 opmerking:
Slik....
Moniek.
Een reactie posten