De kerst is al ver gevorderd, de helft hebben we gehad. En het klapt er in, toch wel, toch weer. Wel voorzien, niet onverwacht, maar toch. De emoties kwamen er in een stortvloed uit, gister. Gewoon maar laten gaan. Het mooie was, dat als we het niet trokken we ook gewoon naar huis konden gaan. Dat is fijn als je kerst ergens anders viert.
Tijdens het schoonspoelen van de ziel, tegelijk de afwas maar gedaan. Onder de afwas van me afgepraat en zo ineens was de waterval opgedroogd. Waarna er ruimte was voor gewoon 'zijn', van diepgang tot dom geouwehoer (kan ook niet anders met mijn zwager over de vloer...).
We hebben weer een bergje beklommen, de drempel verlaagd. Nog een dagje te gaan en dan zit de eerste kerst met onze Engel als Ster aanwezig, erop.
1 opmerking:
Och lieverds. Het is niet leuk. Fijn zo'n familie. Jullie zijn grote toppers!
Dikke knuf van ons!
Een reactie posten