Het hart is geopend. Het lijkt nog te bloeden, het lijkt nog onherkenbaar onder de bloedende massa. Het is niet alleen leed en verdriet dat eruit stroomt. Er is iets anders, subtieler en vluchtiger dat er tegenwoordig in grote golven doorheen stromen kan. Het is niet tastbaar, het is moeilijk te zien, het is iets dat voelbaar is, voor degenen die het durven ervaren. Het is groots, het laat zich niet tegenhouden door materie, afstand en tijd. Het doorgrond alle barrières, van ras, geloof en leeftijd. Een enkeling durft het zonder omhaal te beantwoorden. Een enkeling nog puur en open en onbezoedeld door oordelen en ervaringen, zijn het juist de jonge mensjes die het begrijpen. Zij geven het door en door en door. Hartgrondig en hartvochtig geven zij door wat menigeen niet meer begrijpt, door de eigen opgedane wonden. Kijk naar het kind, geef het wat je te geven hebt en het geeft je in duizendvoud terug. Kijk naar het kind en bewonder de twinkel in de ogen, de onbevangenheid en geef het vertrouwen dat het mooi is, voor wat het is. Dat ene kind, dat wijze mensje, zendt zoveel uit, begrijp jij wat het is?
Mijn hart werd geopend door zo'n kind. Een kans om de pijn te doorleven die dat opleverde, een kans om te groeien, een kans om opnieuw heel te worden, maar dan meer en mooier en groter dan ooit te voren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten