Intuïtie

Intelligentie en intuïtie zijn twee heel verschillende facetten van wie we zijn. Keuzes op basis van intellect zijn vaak logisch, helder uit te leggen en duidelijk te verwoorden. Intuïtie daarentegen, is heel onlogisch, heel onduidelijk uit te leggen en heel lastig te verwoorden. Intuïtie komt overeen met het volgen van je gevoel. Maar dan ook het hoogste gevoel, en niet het gevoel van je ego, dat uit is op zelfverheerlijking, ijdelheid en eergevoel. Het is belangrijk het verschil te weten, want hoe vaak wordt er niet gemanipuleerd met: ja, maar dat voelde goed! om zo maar duidelijk te maken dat diegene de makkelijkste weg koos of geen verantwoordelijkheid wil dragen voor hetgeen diegene zojuist heeft aangericht. Ook dat is heel belangrijk: verantwoordelijkheid dragen voor je eigen handelen, of dat nou op hoogste gevoel gebaseerd is of op het gevoel van eigenbelang, van het ego. Wanneer je bemerkt dat je een ander benadeeld of dat een ander door jou tekort gedaan is, kan je daar best even bij stil staan. Kan je daar best even met de ander bij stil staan, het kan immers niet de bedoeling zijn dat een ander zich door jou gekwetst voelt, al dan niet opzettelijk. Je helpt jezelf er bovendien mee, door het gesprek aan te gaan.
 Je intuïtie volgen is helemaal niet makkelijk. Het stelt je voor onmogelijke opgaven, zo lijkt het op het eerste gezicht, want logica ontbreekt in elk opzicht. Zeker vooraf is geen logica, die komt pas achteraf. Soms pas jaren achteraf. Vertrouwen op je intuïtie is dan ook een heel lastig iets, want hoe weet je nou of je het bij het rechte eind hebt? Het is geen optelsom met een direct in cijfers uitgelegde uitslag. Nee, als er al een uitslag is, dan is die alleen door jezelf op de juiste manier te interpreteren. Voel je je er goed bij, voel je je op je gemak en er tevreden over? Dan zit je goed. Knaagt er nog iets? krijg je er kramp van in je buik als je er aan denkt? of probeer je het meteen te vergeten? dan zit er nog wat onverwerkt emotie en is het handig er je licht op te werpen, zodat je de volgende keer je intuïtie nog effectiever kan gebruiken. Er is geen goed en geen fout, hooguit handig en klunzig.
Sinds Mirthe ziek werd, heb ik het gevoel alleen mijn intuïtie te hebben om op te navigeren. Nou ja, niet helemaal alleen, maar wel hoofdzakelijk. Een kind dat je niet kan vertellen wat ze voelt, moet je leren lezen, op basis van lichaamstaal, op basis van je gevoel, op basis van je intuïtie. Daarbij moet je ook leren onderkennen dat je angsten je behoorlijk in de weg kunnen zitten. Die kunnen de toegang tot je intuïtie behoorlijk blokkeren. Daar heb je geen ziek kind voor nodig om dat te ervaren. Want ook de angst om niet te voldoen, om niet gezien te worden, om te falen, om noem-maar-op, blokkeren de weg naar je intuïtie. Het enige dat helpt is uitproberen, je angsten onder ogen zien en uitproberen of je eerste ingeving klopte. Wat is het ergste dat kan gebeuren? dat je afgewezen wordt? dat je niet de medewerking krijgt die je hoopt? dat je nee hebt en ja krijgt? Want dat kan ook eng zijn he? dat je juist krijgt wat je hoopt, want dan moet je er ook wat mee doen, haha. En dat is misschien nog wel harder werken, dan je intuïtie te negeren en de angsten hoogtij te laten vieren. Hoe dan ook, het leven is hard werken op enig punt in je leven. Op enig punt in je leven sta je voor een keuze: hoe nu verder. En dan merk je dat je elke dag, elk moment die keuze hebt.