Nog sta ik met mijn rug naar de branding.
Ik hoor de golven, krachtige golven,
ze wachten om mij te overspoelen.
Ze zijn erop uit.
Ik wil wel rennen, maar ik kan het niet.
Mijn voeten zijn vastgezogen in het zand.
Ik sta vast, gevangen door zandkorrels.
Te sterke zandkorrels, ze trekken me dieper naar beneden.
Ik heb geen weerstand, de zandkorrels zijn te sterk.
Ik ga zitten, de golven komen toch wel, vroeg of laat.
De zandkorrels verliezen hun grip.
Maar staan kan ik niet meer.
De golven beuken me omver.
Ik doe niets, hoef niets, wil niets.
Ik voel alleen de golven en hap naar adem.
Voor de volgende golf me overspoelt.
Het gaat maar door.
Ik hoor alleen het geraas van de golven.
Ik geef me over, liggend op het strand, gedragen door
Zandkorrels
1 opmerking:
Lieve liedeke,
Ik stuur je kracht en licht. Ik lees elke dag je verhalen en zou willen dat ik meer voor je kan doen. Weet dat je altijd een beroep op me kan doen. En als je het fijn vind kom ik naar je toe. Veel liefs en een dikke knuffel. Miriam
Een reactie posten