Ons huisje is het huisje links naast de rode bolide. |
Natuurlijk hadden we Mirthe's lichtje ook mee. |
Het bevestigt ook weer het gevoel, dat niks meer zo simpel is. Niks meer vanzelfsprekend genieten, leuk of gewoon goed is. Alles is hard werken en dat brak ons deze week op. Te hard werken om de zin erin te houden ten opzichte van te veel, te graag naar huis willen. Gelukkig is het geen wereldreis van de randstad naar Drenthe en is er geen man over boord, door te besluiten dat we 2 dagen eerder thuis wilden zijn.
We hebben de omgeving aldaar goed kunnen verkennen. Ook de wortels van mijn bestaan opgezocht, toen we toch eenmaal onderweg naar het strand waren. Een bezoekje aan Monster is zo gebracht en van daaruit is het strand ook zo gevonden. Lekker uitwaaien en de vloed zien opkomen. Een hart op het strand gemaakt, zo had Lars bedacht. Schelpen gezocht, schelpen terug de zee ingegooid, was meer Lars zijn idee. Op de begraafplaats het graf van mijn grootouders opgezocht en weer terug in de zondagmiddag-mooi-weer-drukte, richting vakantiepark.
We hebben het fijn gehad. Het is ook nu weer mooi te ervaren, hoe gemakkelijk het je wordt gemaakt om erop uit te kunnen gaan, wanneer de drempel anders heel hoog zouden zijn. Met dank aan Stichting Gaandeweg en Europarcs vakantieparken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten