Geloof

Geloof, eigenlijk de eerste in de reeks: Geloof, Hoop en Liefde. Het Anker kwam nou eenmaal eerst bij mij, vandaar dat ik daar als eerste over begon. En Geloof is voor mij heel breed, maar tegelijk voelt het als glad ijs. Geloof is zo persoonlijk, wat mij betreft. Waar ik in geloof is voor een ander volslagen kolder. Maakt het daarom niet waar, maakt het mij daarom ongeloofwaardig? Minder respectabel? want dat is wat geloof ook doet, overal ter wereld, het zorgt voor verdeelzaamheid, onthechting en strijd. Geloof, ik heb er lang een beetje terughoudend tegenover gestaan. Het geloof, zoals het eerder op mij overkwam, was een schild voor velen om juist 'van God los' te leven. Kijk maar naar het misbruik binnen de katholieke kerk. Dat bevestigde mijn beeld. Evenals de wereldwijde oorlogen, die al eeuwenlang de mensheid verdeeld. Maar langzaamaan begint het bij mij een ander beeld te geven.
Geloof, je kan ervoor naar de kerk, het hoeft niet. Je kan het naleven zoals je het zelf wil. Je kan er de bijbel voor lezen, elke dag bidden en de 10 geloften naleven, naar beste kunnen. Je kan geloven in God, in de evolutie, in engelen, gidsen, kabouters, wetenschap en zoveel meer. Geloven staat voor mij voor alles wat we niet kunnen zien, maar wat er wel is. Waarvan we niet per definitie kunnen zeggen dat het precies zo is, omdat het geen vaste vorm heeft, maar aankomt op de persoonlijke ervaring. Het kan zijn dat ik voel dat iets zo is en dat jij kan zien dat het zo is, maar dat een ander helemaal niet begrijpt waar het over gaat.
Geloven is persoonlijk. Geloven is glad ijs, niemand kan bepalen hoe een ander zich verbind aan zijn geloof, dat kan je (mijne inziens) alleen zelf, in pure overeenstemming met je hart, je ziel. Door mij uit te spreken over geloof, bevind ik mij op glad ijs. Het is de bron van zoveel wrijving en strijd. Ik houd het op mijn manier van geloof, want ik geloof. Ik geloof in heel veel van wat we niet zien, niet kunnen meten via de wetenschap.
Juist door het proces wat we hebben doorleeft, en nog door leven, geloof ik in zoveel meer dan het leven hier op aarde. Het gaat door na de dood. We zouden het zelfs kunnen omdraaien. Het leven op aarde is een korte onderbreking van het eeuwige leven van onze ziel. De kunst is om de verbinding te vinden met alles waar we ons op aarde van afgesneden voelen. Geloof is een onderdeel van die verbinding. Je hebt geloof nodig om verder te kunnen kijken. Geloof zet de deur open naar een bredere visie op wat het leven werkelijk is. Ik geloof in meer dan de materie, in meer dan we kunnen zien, in meer dan we doen. En dat meer, heeft vele vormen, vele namen, vele manieren om tot uiting te komen.
Geloof is overal, in ons en om ons heen. Het symbool van Geloof is het kruis. Daar hoef je niet ver voor te zoeken om ook dit symbool te vinden. Het kruis is tegelijk een verwijzing naar de kruisiging en opstanding van Jezus, een transformatie. Transformatie is misschien wel de beste benaming voor het rouwproces wat ik doormaak. Ik ben niet meer wie ik was, wil dat ook niet meer zijn, maar wie ik wel ben? Iemand die gelooft.