Liefde

De derde in de reeks is natuurlijk Liefde. Niet zo maar liefde, want liefde is er verschillende gradaties. De liefde die zegt dat je zonder elkaar niet gelukkig, niet compleet bent, is de liefde van het egoïsme. De onvoorwaardelijke Liefde is de liefde die elkaar vrij laat, die elkaar de eigen weg laat vervolgen en toch verbinding met elkaar houdt. Het is de enige liefde die de dood kan overstijgen. Ik voel die Liefde, ik oefen mezelf erin die liefde te voelen. Oefening baart kunst. Het zal me helpen mijn wond te verwarmen, te laten helen, zo goed als mogelijk.
Helemaal ben ik er nog niet, daarom voel ik het verdriet, de pijn, me incompleet. Het zal nog wel wat tijd nodig hebben. En het is die liefde die wenst dat Mirthe er nog zou zijn, in levende lijve wel te verstaan. Die liefde die nauw verbonden staat aan de tegenovergestelde emotie: haat, boosheid, jaloezie. Want ik ben best jaloers op alle moeder die ik zie, met hun peuter/ kleuter dochters. Die ze nog kunnen knuffelen en vast houden. Die getild worden, met hun duimpjes in de mond en alleen bij hun mama de geborgenheid kunnen vinden, die geen ander kan geven. Ik misgun het hen niet, het niet zo'n jaloezie. Het is dat ik het mezelf zo gun. Dat steekt mij, doet mijn wonde weer bloeden, maken mijn armen leger dan ze al waren.
Beide liefdes horen bij het leven. Beide liefdes zal je leren kennen, of je wil of niet, in de vorm van liefde of in de vorm van de woede, jaloezie, haat. Het zijn de zijdes van dezelfde medaille. Net zoals de dood bij het leven hoort. Ken je de liefde, voedt die. Voel je de negatieve kant, vraag je dan af waar je je van afgesneden voelt. Wat heeft je verwond en wat heb je nodig om het te helen. Het antwoord zit werkelijk in jezelf, niet in de ander, of hoe hij of zij jouw behandeld. Of wat er met hem of haar gebeurt is, dat je verdriet hebt. Heling kan alleen van binnenuit komen. Met behulp van anderen, maar alleen jij maakt de keuze en kan de verantwoordelijkheid nemen om jezelf te helen. Het is de enige manier om de grote Liefde te voeden en je leven te laten verrijken. Voedt je hart, voedt je ziel met waar je blij van wordt, hoe gek een ander het ook mag vinden. Je wordt een blijer mens en dat straalt af op je omgeving.

Liefde is overal aanwezig. En overal te zien. Het hart dat natuurlijk symbool staat voor liefde is misschien wel het meest voorkomende symbool door mensen gebruikt. Wanneer de natuur het dan ook nog tot uitdrukking brengt (zoals die boom laatst), dan is dat extra bijzonder. Dat raakt dieper en intenser. Het hart is natuurlijk een geheel natuurlijke creatie, bijzonder en complex, zo had een mens het niet kunnen bedenken. De natuur verdient daar wel een tikkeltje respect voor.

Geloof, Hoop en Liefde, alle drie met een weerzijde, die nauw verbonden is: ongeloof, wanhoop en haat. Het zijn dunne lijntjes. Het ene bestaat niet zonder het ander. Hoewel het ene voeden, het andere kan temmen of verstikken. Maar ook kan je door het duister te accepteren, het licht feller doen schijnen. Er is geen licht zonder schaduw.
Mijn Geloof, Hoop en Liefde zijn gegroeid door de donkere dagen die we hebben gehad en die we nog doorleven. Het zal nog verder groeien, dat weet ik zeker, niet zonder slag of stoot. Maar met vertrouwen als basis, zal er zeker beterschap en heling komen.