Uit mijn holletje

De afgelopen dagen, weken, heb ik het wat 'rustig' aan gedaan. Genoeg gedaan hoor. Taarten bakken, kaarsen maken, dagelijks naar het graf, wandelen, visite, evalueren, moestuinieren in de buurtmoestuin, pompoenen wegen, vergaderen, blog bijwerken, evaluatie verslag maken, stichting opzetten (nog in volle gang). Maar alles van dit, zat geen druk achter, het hoefde niet en kon op een ander tijdstip gedaan worden als dat zo uitkwam. Of helemaal niet, ik bedoel voor wie zou ik nou kaarsen moeten maken? Nee het zijn over het algemeen leuke bezigheden geweest. En belangrijk in dit geheel: het kon in of om het huis, binnen de grenzen van Assen gedaan worden. Daar kom ik op het rustig aan doen uit. Ik ben veel thuis of bij huis. Alles waarvoor ik langer dan een kwartier in de auto zit, is te ver weg. Nee, gewoon lekker op mijn tempo. Dat bevalt me goed. Misschien blijft dat ook nog wel even zo, we zien het wel, ook daar leg ik mezelf geen druk op.
Wel doe ik weer wat dingen die ik de eerste weken vermeed...het kleuterplein op school is zo'n voorbeeld. Ik waag me er toch maar aan, daar langs te lopen. Vanmiddag is eerst even naar de bieb, auto bij school, aan de kleuterkant gezet en op en neer gewandeld, voor Lars vrij was. Onderweg kwam ik een paar meisjes tegen. De ene fietste, zal hooguit 5 zijn geweest. De ander was een stukje jonger en stond klem met haar fiets. Het stuur zat verkeerd omgedraaid met de handremkabel, zo bleek, toen ik haar hielp. En dan is dat zo'n moment dat ik mij afvraag als Mirthe gezond was geweest...Dat meisje zal ook een jaar of 4 zijn geweest. En die Mirthe mis ik, die gezond was en doorzette in alles wat ze deed. De Mirthe die had moeten leren fietsen, spelen met vriendinnetjes op straat, doen wat elk gezond kind behoort te doen. En natuurlijk mis ook de Mirthe die ondanks haar ziekte, niet alles meer kon en toch de spirit had om het leven te vieren.
Op het schoolplein kijk ik even naar haar klas. En ook daar schiet de gedachte mij te binnen: anders had ik ook hier voor haar gestaan...had ik haar stemmetje misschien wel gehoord, boven de rest uit, toen de juf wat aan de klas vroeg.
Ik heb mezelf beschermd, in een holletje gekropen. Een klein beetje komt dit molletje naar buiten, maar niet te veel, niet te snel. Dit zal nog wel vaak gebeuren, dat ik bij een ander kindje aan Mirthe denk. En me afvraag...hoewel ik weet dat ze nu weer vrij kan spelen in de regenboog en sterren speeltuin. Nu kan ze vrijer en blijer zijn, liefdevoller dan ze al was. En dat gun ik haar boven alles. Het troost mij in elk geval een beetje, dat te weten.