Roze lucht, roze sterren

Ruim op tijd waren Chris en ik op school. De voorbereidingen nog volop in gang. Want de kinderen wilden ook graag nog een verhaaltje, dansje doen of een gedichtje opdragen aan Mirthe. Dit werd in het speellokaal gedaan, intiem, niet open op het schoolplein. Of het wel zou passen, met de hele school in het speellokaal, dat was nog even spannend. Maar het lukte hoor. Wat een bijzondere sfeer, zo mooi, zo ontroerend wat de kinderen zelf hebben geschreven en bedacht. En wat mooi hoe de school hier gehoor en ruimte aan geeft.
Het speellokaal hangt vol met bundels roze ballonnen, die de sfeer benadrukken en Mirthe duidelijk aanwezig laten zijn. Mirthe, meid, als jij eens wist wat je te weeg hebt gebracht...ach je bent overal bij en laat duidelijk je stempel achter.
Buiten schijnt de zon, dat heb je ook maar mooi geregeld. Er staat een lekker windje. Chris, Lars en ik staan op het schaakbord (verhoogd groot schaakbord op het schoolplein) terwijl alle kinderen om ons heen komen te staan. De schoolleiding komt er ook bij staan. Afgesproken is dat wij onze ballonnen als eerste laten gaan, zonder af te tellen en dan ook de rest de ballonnen mag laten gaan. Nog even steekt de wind op, alsof jij laat weten dat het wel tijd is en je ongeduldig wordt. En dan laten we ze gaan. Als een grote zee van roze ballonnen gaan ze de lucht in en drijven gezamenlijk boven jouw lokaal uit, richting ons huis. De zon weerkaatst er prachtig tegen en als de ballonnen hoog de lucht in zijn, lijkt het zelfs alsof het een mooie sterrenhemel is, van roze sterren op klaarlichte dag.