Oneerlijk

Er zijn dingen die oneerlijk zijn. Dingen waar we geen invloed op hebben en toch gebeuren. Kinderkanker is zo'n ding. Geen enkel kind zou zoiets moeten mee maken, maar het gebeurt.  Niemand waar je boos op kan worden, niemand die dit heeft veroorzaakt. Niemand die een fout heeft gemaakt.
Wat ook gebeurt en ook oneerlijk is, is een kind dat gevochten heeft voor het leven. Een kind dat de strijd tegen kanker aan het winnen is. Een kind dat na elke MRI te horen krijgt: ga zo door, de boze cellen zijn verdwenen. Een kind dat heel fijn speelt met haar vriendinnetjes. Een kind dat nog veel last heeft van de bijwerkingen. Een kind dat achter blijft bij leeftijdsgenootjes. Een kind dat daar zelf niet moeilijk over doet. Een kind dat leeft.
Dit kind heeft zin in het feestje van haar vriendinnetje. Dit kind mag niet komen op het feestje. De moeder van het vriendinnetje vind dateer kind niet mee kan komen. Die moeder vindt schijnbaar dat dat niet mag. Die moeder beseft niet, dat ze het leven ontzegt aan dit dappere kind. Dat is ONEERLIJK en daar word ik verschrikkelijk boos over.
Ik ken die moeder niet. Ik ken wel de moeder van het dappere kind. Het is een prachtige moeder. Een moeder die strijd voor haar kind. Een moeder die hoort na elke MRI: de kanker is weg, de strijd is gestreden. De kankerstrijd is gestreden. De strijd voor een waardig leven is nog maar net begonnen. Ik wou dat ik een toverstokje had. Dan toverde ik een wereld waarin die strijd niet nodig zou zijn.