Dusss een maand. Wat is nou een maand op een heel mensenleven? Een maand is maar een moment...er gebeurt vaak niet zo veel in één maand. Deze maand wel, het was intensief. Al diepe dalen gevoeld, maar ook hele mooie momenten. Veel liefde gevoeld, van jou en van mensen om ons heen. Mensen die jou hebben gekend, door jou zijn geraakt, maar ook mensen die alleen van jou hebben gehoord.
Een maand is maar heel even. Voor jou was dat 1/51ste deel van je leven. En dan lijkt het meteen een heel groot deel. En over elk deel ben ik heel tevreden, heel trots, kijk ik met liefde op terug. We zullen nog vele delen beleven, waarin jij op een andere manier ons leven verlicht. Waar zullen we zijn, hoe zal ons leven eruit zien na 51 delen? Wat zullen we doen op 17 januari 2019? Het lijkt zo ver weg. Onmogelijk nog om daar te komen. Onmogelijk om te bevatten dat je dan net zo lang een ster bent als dat je hier op aarde bent geweest.
Lieve Mirthe, ik kan je niet vaak genoeg zeggen hoeveel je ons hebt gegeven en nog steeds doet. Het is onbeschrijfelijk. Het maakt dat ik nog zo veel wil doen om duidelijk te maken wat voor power jij had. Elke keer als ik terug denk aan afgelopen zomer, dan wil ik weer doorvechten. Moet ik mezelf vertellen dat je er niet meer bent. Ik had mezelf zo overtuigd dat we nog konden vechten, als we maar erg genoeg ons best zouden doen... En tegelijk is dit het beste wat er in deze situatie kon gebeuren. Ik voel je vrolijkheid en dat maakt mijn verdriet dragelijker. Soms dan gaan er dagen voorbij dat ik niet een traan laat gaan. Dat lijkt zo raar, vind ik zelf. Maar ik voel gewoon dat jij het goed hebt, dat jij net zo goed trots bent op ons.
Mirthe, Mirthe. De laatste sporen van jouw ziek zijn, verlaten het huis. Wat blijft zijn de goede herinneringen, de kracht en de liefde. De mooie gebaren van de lieve mensen om ons heen en de grapjes die jij nog steeds uithaalt. In jouw naam gaan we nog heel wat steentjes verleggen.
2 opmerkingen:
Voor nu voor jullie alleen even een prachtige songtekst van Bram Vermeulen...Zijn teksten zeggen genoeg!
De Steen
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier, hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen,
neemt de rivier m'n kiezel met zich mee.
Om hem, dan glad, en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Liefs,
Moniek.
Dank je wel Moniek, voor het plaatsen van deze mooie tekst. Dat is het enige doel dat ik nastreef. In elk geval voor de eerst komende 51 maanden.
Een reactie posten