We staan veel stil bij de dag van morgen. Kaarten en berichtjes komen al binnen en zelfs is er al een mooie bos bloemen bezorgd uit naam van het schoolteam. De dag lijkt zo snel te zijn gekomen en soms lijkt die al meer dan 20x voorbij te zijn gekomen. Wat een dag, één die we niet willen vieren, waar we niet van weten hoe we die het beste door zullen komen. Dus gaan we erop uit. Lars heeft verlof en wij hebben de tijd.
Het blogbericht voor morgen staat al klaar. De laatste momenten met Mirthe, de manier waarop ze weg vloog en de rest van die ongelooflijk lange dag, die leek wel een eeuwigheid te duren. Een dag waarop ik echte wanhoop leerde kennen en de verscheurdheid leerde kennen die diep meteloos verdriet met zich mee brengt. De dag waarop ik leerde dat ik naast die verscheurdheid toch krachten kon aanboren om te doen wat ik wilde doen: Mirthe's leven eren.
Het is verre van de mooiste dag geweest en ook bij lang na niet met een andere dag te vergelijken die ik er ooit voor of na heb mee gemaakt. Mijn Vlindermoederdag. Op het nieuwe blog Vlindermoeder zal het eerste bericht worden gepost, met een terugblik op wat dit afgelopen jaar mij heeft gebracht.
Dit blog zal tot 3 oktober dagelijks worden aangevuld en daarna zal ik elke 29ste van de maand een aanvulling maken. Mijn voornemen is om dit te blijven doen, tot de 51ste maand met VlinderMirthe voorbij is gegaan. Precies zoveel maanden als Mirthe bij ons heeft mogen stralen in levende lijve.
1 opmerking:
Wens jullie heel veel sterkte morgen. Kan niet geloven dat er al een jaar voorbij is. Het lijkt nog maar zo kort geleden dat jullie Mirthe vleugel kreeg. 🌟🌈
Een reactie posten