Verdriet is als een geiser. Je weet wel, die heetwaterbronnen op IJsland. Die op gezette tijden door toenemende druk ontladen door het hete water de lucht in te spuiten. De omgeving is erop ingericht. Kale rotsen en stenen vangen het hete water gewillig op. De mensen eromheen hebben het ook geaccepteerd en vertellen het iedereen die het wil weten waar de geisers zich bevinden. De geisers zijn relatief ongevaarlijk, want ze zijn voorspelbaar. Zeker voor de ervaren bezoekers, die als gidsen kunnen dienen in het land van de geisers. Want als onervaren bezoeker is het best spannend om te ontdekken waar de eerst volgende geiser tot ontlading komt. Of om de warmwaterbronnen te vinden waar een heilzame duik genomen kan worden. Gidsen zijn nodig, in elk landschap dat onbegaan is. Een enkele pionier waagt zich daar waar de rest nog nooit voet heeft gezet. Ook dat kan weer nieuwe geisers opleveren, of eigenlijk geisers ontdekken die er al eeuwen zijn geweest, maar nog nooit gevonden. Voor het overgrote deel van de bezoekers geldt wel dat het fijn is om een gids te hebben, wanneer het landschap onvoorspelbaar is, ook al weet je wat je kan aantreffen.
In elk opzicht gaat de vergelijking op. Verdriet moet net als een geiser op gezette tijden ontladen, het moet stromen en het houdt de boel voorspelbaar, ook al is het moment of de plek van ontlading niet helemaal bekend, voor degenen die niet dagelijks de geisers aanschouwen, of de verdrietige mensen aanschouwen. Iedereen die op bezoek komt bij de verdrietige weet wat er speelt, weet dat het landschap om de verdrietige is ingericht op een nieuwe ontlading. De zakdoeken staan immers bij de hand, de foto's zijn duidelijk zichtbaar aan de muur, het kaarsje brand op het tafeltje met gedenkspulletjes. De omgeving is erop ingericht. Een nieuwe ontlading is voor niemand een verrassing, hooguit een verdwaalde bezoeker die per ongeluk is afgedwaald en geen weet had van de geisers, kan overvallen worden door de onverwachte kracht van Moeder Aarde.
Het is daarom wijs om de omgeving zo goed mogelijk te informeren, zodat het weet wat het kan aanschouwen, zodat het weet of het de natuurkrachten wil aanschouwen of niet. Wat voor de één mooi kan zijn, kan voor de ander beangstigend zijn. Je kan immers niet zien of iemand allergisch is voor heet water of er misschien eerder vervelende ervaringen mee heeft gehad.
Verdriet dat als een geiser kan worden getoond, is verdriet dat onder controle is. De krachten zijn elke keer vergelijkbaar, het gebied waar het gebeurt is een herkenbaar landschap. Een ervaren reiziger in dit landschap ziet het bij de eerste aanblik.
Verdriet dat keer op keer wordt genegeerd, weggestopt of simpelweg geen toepasselijke uitweg vindt. Maar dieper en dieper in de grond wegsijpelt. Elke keer een laag dieper of elke keer een nieuwe laag erbovenop, daarop ontstaat een berg. Een berg die niet te overzien is, die grillig en onvoorspelbaar is. Ook daarvan weet de weide omgeving wat het karakter van deze berg is. Het is onvoorspelbaar, naderen en beklimmen van deze berg is een groot risico. Temmen is niet mogelijk, het onderzoeken alleen al is een gevaarlijke onderneming. Alleen de ervaren onderzoekers, gespecialiseerd in dit type, kan een bepaalde mate van voorspelbaarheid ontdekken. Grommen en uitstoten van wolken as, kan een aankondiging zijn van een vernietigende uitbarsting van brandend hete lava. Lang na de uitbarsting is de vernietigende uitwerking te zien. Dorpen en landerijen in de wijde omtrek zijn vernietigd en lange tijd onbegaanbaar. Om vervolgens na verloop van tijd een rijke bron te zijn van de prachtigste kristallen en vruchtbare grond, zoals nergens anders te vinden is, behalve in de omgeving van de vulkaan.
Het één is niet beter dan het ander. Het één is anders dan het ander, beiden hebben we nodig. Beiden zijn te vinden op ogenschijnlijk, onbegaanbaar terrein. Beiden hebben een andere benadering nodig en beiden hebben het effect van vruchtbaarheid, heilzame uitwerking en prachtige juwelen. Verdriet verandert je, verdriet maakt je tot iemand die je anders niet was geweest. Verdriet brengt je naar plekken die je anders niet had ontdekt, verdriet brengt je naar hoogten waar je anders niet was geweest. Verdriet daagt je uit om verder te kijken en dieper in jezelf te keren, allemaal op hetzelfde moment. Onmogelijk? Ontdek het zelf, ga je verdriet aan.
Straal Mirthe: Straal!
Welkom op het blog van Mirthe. Het blog waarmee we zijn begonnen om onze naasten te infomeren over het wel en wee rondom Mirthe, toen ze ziek was. Een hersentumor, medulloblastoom, met uitzaaiingen en tumorcellen in het hersenvocht. De behandeling leek aan te slaan, Mirthe was klaar en de MRI liet geen kanker meer zien. De toekomst die weer voor ons open lag, bleek van korte duur. De kanker was terug (of nooit helemaal weg geweest), een tweede behandeling startte, maar bleek niet op te kunnen tegen de onverwachte wending die het kreeg: uitzaaiingen in de botten. 11 dagen na het staken van de behandeling, vertrok Mirthe naar de sterren op 29 september 2014.
Het blog wordt nog bijgehouden, minder frequent, maar om te laten zien hoe Mirthe mij nog steeds inspireert. Na haar overlijden ben ik mij gaan inzetten als ervaringsdeskundige ouder om de zorg voor kinderen met kanker te verbeteren. Nog altijd is er ruimte voor verbetering, al worden er veel nieuwe ontwikkelingen doorgevoerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten