de wegen door het land van rouw

Wat als... tja wat als, ik kan nog hele scenario's bedenken op het thema 'wat als', wie niet? zou ik zeggen. We doen dat toch allemaal wel eens? bedenken wat de gevolgen zouden zijn als dingen anders waren gelopen? reflecteren op belangrijke momenten om te kijken of we ergens iets anders hadden kunnen doen, of dat we ergens iets gemist hebben? Het is in ieder geval iets dat ik geregeld doe. Zonder het gevoel te hebben dat ik 'iets' anders had moeten doen, of beter had kunnen doen. Nee, gewoon om een stukje reflectie te vinden, een stukje perspectief te krijgen op wat de gevolgen zijn van 1 simpel verloop van omstandigheden. Vrij van oordeel, gewoon een ontdekkingstocht, alsof je even uitstijgt boven het verloop van je leven, om te pogen te ontdekken wat of wie je anders was geweest. Ik zou niet willen dat er iets anders was verlopen, dan was ik niet wie ik vandaag de dag was. Maar dat wil nog niet zeggen dat er geen gemis of verdriet is en soms de wens dat het anders was gelopen.
Wat als, is iets heel anders, dan 'was het maar anders gelopen´ waar een wens in ligt dat iets of iemand gemist wordt, dat een kans niet benut is of omstandigheden niet naar wens zijn verlopen. Ook hier weer, ik heb dat ook, geregeld, zonder mezelf daarmee tekort te doen of Mirthe haar pad niet te gunnen. Nee, gewoon omdat ik missen kan, houden van kan en heel vaak zou willen dat het anders was gelopen. Wie zou dat niet doen? Welke moeder kan zonder omhaal haar kind loslaten en niet zo nu en dan, wensen dat het anders was gelopen.
Ongeacht de manier waarop ik en mijn gezin dit proberen te dragen en de ideeën die we erop na houden, wat we uitdragen. Wanneer ik een meisje van 5 jaar zie lopen, aan de hand van haar moeder of lekker vrij rondrennend, dan bekruipt mij het gevoel van gemis, van iemand die er niet meer lijfelijk is. Dan zou ik willen dat ik even kan vasthouden en kan knuffelen, van haar die ik zo mis.
Het zijn allemaal dingen die horen bij rouwen. Ik deel sommige scenario's, ik deel mijn emoties, met de vrijheid die ik mezelf daarin gun. Er is geen goed, geen fout, geen oordeel naar mezelf, dat ik het anders moet doen of dat ik sommige wegen niet mag afgaan met mijn gedachtes.
Ik weet dat ik er nog lang niet ben, dat ik nog vele wegen binnen het land van rouw nog niet ontdekt heb. Dat geeft niet, daarin heb ik nog mijn hele verdere leven om die te ontdekken. Nieuwsgierig als ik ben, vervolg ik enthousiast mijn weg, met altijd een paar Lichtpuntjes bij de hand!