De tijd tikt
Het uurwerk draait
De radartjes draaien
Ongemerkt
Soms wat stroef
Er is slijtage
De tijd tikt
Een beetje poetsen
Een beetje olie
De radartjes draaien
Weer soepel in elkaar
En de tijd tikt
We zijn allemaal klokjes, we hebben allemaal radartjes die het uurwerk laten draaien. We hebben allemaal een controle nodig, allemaal een beetje aandacht voor wat onze radartjes draaiende houdt. Wanneer we stroef lopen, gaat de tijd trager voorbij. Wanneer de souplesse terug is, gaan we weer als vanouds. Misschien met een nieuw radartje omdat de oude versleten is. Misschien met wat meer nieuwe onderdelen of hooguit een beetje olie. Wie zal het zeggen, van de buitenkant is niet te zien, wat er vanbinnen kapot was. Misschien was het een beetje vuiligheid en was er alleen een beetje schoon maken nodig, om weer te gaan draaien.
De vuiligheid, de traagheid, de slijtage, het kan veroorzaakt worden door verdriet of oude patronen die onze gang vertragen. Gedachte patronen die we gaandeweg hebben opgepikt. Overtuigingen die we hebben opgedaan door onze ervaringen. Het beperkt onze visie, vertraagd onze gang, we vergeten dat de ene ervaring niks zegt over de andere. Opschonen van onze gedachte, van onze vastgeroeste patronen, dat maakt onze radartjes weer soepel.
Het voelt alsof mijn uurwerk helemaal uitelkaar gerammeld is de afgelopen jaren. Alsof de klokkenmaker elk onderdeel zorgvuldig heeft moeten schoonmaken, na kijken op oneffenheden en vervangen voor gloednieuwe plaatjes. Langzaamaan zijn de radartjes weer in elkaar gezet. Nu is het kijken of de tijd weer zijn ritme kan oppakken, het ritme van de tijd van het leven. Dat zal de tijd zelf moeten uitwijzen, zoals de wijzers van de klok de tijd kunnen duiden. Het maakt dat mijn uurwerk niet meer dezelfde is als voorheen. Mijn innerlijk is veranderd, ik sta anders in het leven. Ik moet weer wennen aan dat nieuwe ritme, dat nieuwe draaien van mijn radartjes, want geen één is als voorheen. Geen één reageert als voorheen, al is het er maar één die werkelijk is vervangen. De rest draait er anders door dan voorheen.
Beetje bij beetje draai ik weer mee in het leven. Met schone radartjes, maar gevoeliger dan ooit. Een beetje vuiligheid zal meteen gevoeld worden, zal de gang meteen weer vertragen. Aandachtig schoon maken en op poetsen, het liefste preventief, gewoon omdat het fijn is om schoon te zijn.
Straal Mirthe: Straal!
Welkom op het blog van Mirthe. Het blog waarmee we zijn begonnen om onze naasten te infomeren over het wel en wee rondom Mirthe, toen ze ziek was. Een hersentumor, medulloblastoom, met uitzaaiingen en tumorcellen in het hersenvocht. De behandeling leek aan te slaan, Mirthe was klaar en de MRI liet geen kanker meer zien. De toekomst die weer voor ons open lag, bleek van korte duur. De kanker was terug (of nooit helemaal weg geweest), een tweede behandeling startte, maar bleek niet op te kunnen tegen de onverwachte wending die het kreeg: uitzaaiingen in de botten. 11 dagen na het staken van de behandeling, vertrok Mirthe naar de sterren op 29 september 2014.
Het blog wordt nog bijgehouden, minder frequent, maar om te laten zien hoe Mirthe mij nog steeds inspireert. Na haar overlijden ben ik mij gaan inzetten als ervaringsdeskundige ouder om de zorg voor kinderen met kanker te verbeteren. Nog altijd is er ruimte voor verbetering, al worden er veel nieuwe ontwikkelingen doorgevoerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten