10/51ste

Vandaag is het alweer 10 maanden, 10 maanden zonder jouw knuffels, zonder jouw stemmetje die vraagt om 'iets anders', zonder jouw lach. 10 maanden en de tijd staat niet stil, echt niet stil.
Ergens aan het begin van deze wilde rit, de rouw, las ik dat het beter is om het eerste jaar niet te grote veranderingen te begaan. Geen verhuizing, geen andere baan, geen... nou ja vul zelf maar in. We zijn niet verhuisd, maar werk hadden we niet. Als het beter zou zijn dat ik niet zou veranderen van baan, wat betekent dat dan voor mijn dag invulling? zou ik dan niet moeten gaan werken in dat eerste jaar? ik geloof dat betreffende uitkeringsinstanties daar niet blij van worden. En ik trouwens ook niet. Een jaar is lang, voor mijn gevoel duurt dit jaar al heel veel langer dan één enkel jaar. En geduldig afwachten tot dat eerste jaar voorbij is, voor het goed zou zijn dat ik nieuwe dingen zou ondernemen... het is niet mijn ding.
Hoe moet dat dan met het beginnen van een eigen bedrijfje? daar heb ik niks over gelezen, dus is dat wel veilig? Is dat geen te grote verandering voor een rouwende? Ik laat dat allemaal maar in het midden. Of anders gezegd: die ideeën laat ik ook maar los, aangezien ik toch al zo goed bezig ben met los laten, dit kan er ook wel bij. Het is navigeren op gevoel, nog steeds, dat leerde ik al tijdens de ziekte periode van Mirthe. Toen kon ook niemand ons zeggen hoe het verloop zou zijn, niet van het komende uur, niet van de komende weken, maanden of jaren.
Maar ja, als ik mij ergens op nieuw terrein begeef, ben ik geneigd te kijken naar meer ervaren mensen, die misschien beter dan ikzelf weten wat de coördinaten zijn van mijn te volgen pad. Dat is niet zo, kan ik nu wel zeggen. Het zijn goede richtlijnen, dat wel. Het is goed om in elk geval in overweging te nemen of het wijs is om grote beslissingen te nemen. Je wilt immers geen spijt hebben, omdat je te snel en te overhaast een keuze hebt gemaakt, waar je emotioneel niet toe in staat was, maar overwoekert door emoties toch hebt gedaan.
Het mooie van iets nieuws beginnen is dat ik het kan laten groeien, op mijn tempo (wat best hoog ligt, geduld is niet mijn sterkste kant). Dat ik zelf weer een stuk regie pak over mijn leven, doet mij goed. Ik bepaal zelf wat en wanneer ik iets doe, waar ik ja tegen zeggen en wat ik aan mijn neus voorbij laat gaan. Dat kan ik nu in deze positie doen, waarin nog niemand verwacht dat ik een optimaal draaiend bedrijfje heb (= lees: rendabel). Die luxe gun ik mezelf. Dat zou heel anders zijn als ik een baan zou hebben. Dat kan ik niet, nu niet of ik dat ooit weer kan of wil? ondernemen is leuk, is boeiend en vraagt continue om beweging, het past mij wel.
We bewegen verder naar de toekomst. Hoewel ik vandaag op de markt zou staan, laat de berichtgeving op buienradar de marktleiding besluiten maar even te wachten. Jammer, maar geeft tegelijk ruimte om thuis verder op te ruimen. Kansen, allemaal kansen, ook al loopt iets het leven soms anders dan gepland.