Lars

Lieve Lars,

Dit keer een bericht voor jou. Ik krijg vaak de vraag hoe het met jou gaat. Zeker na dat avontuur van laatst. Natuurlijk doe jij het ontzettend goed, ook van dat avontuur heb je geen last meer gehad. We zijn trots op jou. Wat je doet, doe je goed. Dat weet je toch wel? Ik zeg het zo vaak ik kan tegen, dat ik trots op je ben. Dat je het zo goed doet, zoals je het doet. Het hoeft niet meer, of beter. Ik houd van jou, Lars. Wel wil ik je een stevige basis geven, een vertrouwen in jezelf, dat niemand van je kan afpakken. Dat wens ik voor jou, sterke vent.
Ik krijg de vraag hoe jij ermee om gaat, dat je zusje een ster is. Ik vind dat je het supergoed doet. Het lijkt voor jou niet gek te zijn. Je praat erover. Zegt gewoon wat je denkt. Soms ben je helemaal niet verdrietig, zeg je. En soms mis je Mirthe even heel erg. Het is allemaal prima.
Ik zie dat je hard je best doet, om het ons naar de zin te maken. Dat je op school hard aan het werk bent. Je hoeft niet zo hard te werken, lieve vent. Een stapje terug, mag je best doen, het is prima jezelf de ruimte te geven. En weet je? terwijl ik jou dit wil vertellen, hoor ik je zusje zeggen: mama, zelluf ook doen!
Dus Lars, zullen we samen ons zelf een tikje meer ruimte geven? om lol te maken en het leven niet altijd zo serieus te nemen? Ik weet nog niet hoe, maar laten we het in elk geval doen.

O, en nog even dit: je bent een Kanjer. En we houden heel veel van je, Lars.

Mama