2 maanden alweer, dat jij je laatste adem uit blies. Wat is dat gek om dat zo op te schrijven. Je bent er niet en toch ook weer heel erg wél.
En wat is er in de tussentijd toch veel gebeurt. We hebben stenen verlegd, bergen verzet, sneeuwballen gegooid...nou ja dat is nog maar afwachten... Met veel mensen gepraat, gepraat, gepraat, om jou gehuild en om jou gelachen. Elke keer straal ik weer van trots als we het over jou hebben. Of als ik het blog terug lees over jouw avonturen. Wat knap was het toch zoals je om ging met het ziek zijn. En ja, dan hoor ik jou (en vele anderen) zeggen dat het niet jij alleen was. Dat het ook wij waren die jou die kansen gaven, die jij met beide handen aan nam. Het één kan niet zonder het ander he? We deden het samen. Nog voelt het of we het samen doen.
29 november, het is bijna december. De feestmaand bij uitstek... Sint neemt ook wat voor jou mee, heeft ie laten weten. Hij zal ook alle cadeautjes wel klaar hebben gehad voor hij naar Nederland vertrok met de boot, dus ja, natuurlijk krijg jij ook wat. Lars weet eindelijk wat hij gaat vragen...maar denk dat de Sint voor hem ook al heel wat mee heeft genomen. We vieren het dit jaar niet thuis, dat wil even niet, maar dat weet Sint ook. Hij weet alles he?
Verder dan dat kan ik nog niet kijken, hoor. Eerst het sintfeest maar. Dan zien we de kerst ook wel weer tegemoet.
Plannen zijn er wel, ideeën ook meer dan genoeg. Over wat ik de komende tijd wil doen, ga doen en kan doen met de tijd die nu zo ruimschoots aanwezig lijkt te zijn. Toch zijn de dagen soms gauw om. Op een rustig tempo verzetten we het één en ander aan werk in en om huis. Vervelen doe ik me dan ook niet, maar soms vliegt me van alles aan...daarvoor ligt er nu een stapeltje therapie achter het huis. Therapie aan huis, in de vorm van nog te kloven hout blokken. Ik heb nog geen tijd gehad te oefenen, dat moet wel, eerst even wat vaardigheden ontwikkelen op dat gebied. Ik wil zelluf wel ongekloofd blijven, uiteraard. We zullen er wel warmpjes bij zitten deze winter ;)
Eerst voor nu de hulpsint/ hulppiet gaan uithangen, kijken of ik die vaardigheden nog wel heb...
Zo meteen de tuin in enne naar jou grafje toe natuurlijk. Dan is mijn koek voor vandaag wel weer op.
O, nog bijna vergeten: de kaarsenverkoop gister ging heel goed: 25 setjes zijn er verkocht. De voorraad is nog groot genoeg hoor, dusse...
Straal Mirthe: Straal!
Welkom op het blog van Mirthe. Het blog waarmee we zijn begonnen om onze naasten te infomeren over het wel en wee rondom Mirthe, toen ze ziek was. Een hersentumor, medulloblastoom, met uitzaaiingen en tumorcellen in het hersenvocht. De behandeling leek aan te slaan, Mirthe was klaar en de MRI liet geen kanker meer zien. De toekomst die weer voor ons open lag, bleek van korte duur. De kanker was terug (of nooit helemaal weg geweest), een tweede behandeling startte, maar bleek niet op te kunnen tegen de onverwachte wending die het kreeg: uitzaaiingen in de botten. 11 dagen na het staken van de behandeling, vertrok Mirthe naar de sterren op 29 september 2014.
Het blog wordt nog bijgehouden, minder frequent, maar om te laten zien hoe Mirthe mij nog steeds inspireert. Na haar overlijden ben ik mij gaan inzetten als ervaringsdeskundige ouder om de zorg voor kinderen met kanker te verbeteren. Nog altijd is er ruimte voor verbetering, al worden er veel nieuwe ontwikkelingen doorgevoerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten