Ken je dat? Verzamelen om het verzamelen? Ik heb het veel gedaan. Als puber verzamelde ik hele stapels posters van mijn favoriete popartiesten. Er was geen gewoon stukje behang meer te zien op de muren van mijn kamer. Er waren nog meer dingen die ik spaarde, ik schreef nog heel lang met een vulpen en als devulling leeg was knipte ik de vulling open en bewaarde de balletjes. Waarom? Tja, waarom verzamelt iemand beeldjes, blikken, autootjes, bierdoppen, lepeltjes...geen idee. Elke keer ontdekte ik dat een verzameling me op een gegeven moment meer in de weg staat, dan dat ik er plezier aan heb. Regelmatig gaat hier een opruimwoededoor het huis, om te voor komen dat het huis een grote verzameling van oude spullen wordt. Dat geeft me weer ruimte en overzicht, in huis en in de geest. Ruimte heb ik veel nodig, ruimte voor mijn verhaal, voor mijn emoties, ruimte voor mezelf. Er was een chronisch tekort de afgelopen 1,5 jaar aan ruimte, maar waar ruimte was, werd deze wel voor de volle 100% benut. Hier mijn verhaal schrijven geeft mij ruimte. De reacties de we krijgen, geeft me nog meer ruimte: het verhaal mag er zijn. Het wordt omarmd door vele lieve mensen. Hoe mooi kan het zijn? Het is als een verzameling van lieve, sterke, warme mensen om ons heen. Het is de meest waardevolle verzameling waar ik ooit aan begonnen ben. Dit keer geen getallen, geen streven naar een volgend doel, geen verzamelwoede of opruimen als het mij dwars zit. Nee, dit keer is het een groeiende verzameling, er is ruimte genoeg, voor lieve, sterke en respectvolle mensen.
Dank daarvoor, het sleept ons er doorheen, elke achtbaan weer. De ene is gestopt, de volgende staat te wachten.
1 opmerking:
Lieve Liedeke,
neem je ruimte zoveel je nodig hebt. En al die lieve mensen blijven er voor jullie. Dikke knuffel!
Een reactie posten