De tijd is een vreemd fenomeen. Ergens heb ik nog de hoop dat de tijd op den duur, rust brengt. Dat er een moment komt, een kantelpunt, waarop ik ineens besef dat dit het dan is. Dat is niet zo. Wat de tijd wel geeft js golven. Hoge golven, kabbelende golven, maar altijd beweging in het gevoel. De hoge golven kunnen me soms overspoelen. Onverwachts laten ze me kopje onder gaan. Overvallen ze mij, op momenten dat ik de storm niet zag aankomen.
En soms zijn het juist die hoge golven die me de spanning opleveren die me scherp stelt. Dan zie ik de storm al komen. Bereid jj me voor en is het meer dan kicken dat ik de golven heb kunnen gebruiken om hoog te gaan.
En soms is het juist het kabbelende water dat de grootste onrust brengt. Brengt dat de spanning met zich mee, van de golven die me onverwacht kunnen overspoelen. De stilte voor de storm.
Er is immers geen tijdstip waarop een storm arriveert. Geen vast ritme. Soms komen ze vlak achter elkaar en soms tijden lang niet. Zo lang is het rustig dat het soms lijkt alsof alle stormen op zijn. En dat je gaat denken dat de skills die je had ontwikkelt om de stormen te doorstaan, overbodig zijn.
Maar stormen zijn nooit op. De tijd geeft altijd weer ruimte aan nieuwe stormen. En soms voelt zelfs het kleinste zuchtje wind, als de grootste orkaan die er is, omdat het kleine zuchtje wind, je herinnert aan de grootste storm die je hebt doorstaan.
Dat is hoe het de afgelopen jaren is geweest. Storm na storm, hoge golven en kleine golven die voelden als hoge golven.
En in al die stormen en hoge of kleine golven, heb ik me staande gehouden. Dat zou me vertrouwen moeten geven dat ik wel tegen een stootje kan. Maar ik wil niet meer incasseren, geen stootjes meer krijgen.
Wanneer ik me zo voel, dan wil ik vooral zijn met jou. Dan zoek ik je, in alles. En in alles dat ik vind, is het altijd de liefde waar ik je weer vind. In liefde zijn we voor al-tijd verbonden. Weet ik me gesteund en gekoesterd. In liefde is alles precies zoals het moet zijn, ben ik precies zoals ik mag zijn, met alle (im)perfecties. Niets liever doe ik, dan die liefde levend te houden. Brandend, zodat het mijn baken kan zijn in de tijd die voor mij ligt. Want tijd is er en wat de tijd ons verder brengt is een raadsel. Wel weet ik waar ik mijn tijd mee wil vullen: liefde 💓
Geen opmerkingen:
Een reactie posten