Bye bye

Vandaag is het dan zover, de laatste eer wordt vandaag bewezen aan het rijke, maar korte leven van onze lieve Mirthe.
Vanochtend loopt het huis langzaamaan vol. Met de uitvaartverzorgster hebben we een aantal dingen vastgelegd, zodat het met de tijd goed uit komt. En we de tijd voor die laatste stappen kunnen nemen. Zo zijn er de momenten dat Mirthe in de kist wordt gelegd en dat de deksel op de kist wordt bevestigd. Definitieve stappen... maar eerst:
Alle aanwezigen schrijven een lint, voor de lintceremonie. Natuurlijk zijn het kleurrijke linten.

We schrijven op het ene uiteinde wat Mirthe voor ons betekende en op het andere wat wij voor haar betekenden. Ieder doet dit voor zich. Alle uiteinden worden bij elkaar geknoopt, met het uiteinde wat wij voor haar betekenden. Deze krijgt Mirthe in haar handen. Het andere uiteinde komt over de rand van de kist te hangen.

Samen trekken we de knoop aan, samen leggen we de knoop in de handen van Mirthe en samen zorgen we dat alle linten op de juiste manier naar buiten komen te hangen. We roepen Lars binnen. Hij is lekker aan het spelen met de club kinderen buiten. Het is zulk prachtig weer, het is bijna zomer, een contrast met wat we doen, hoewel ik regen niet had kunnen verdragen op deze dag. Nu is iedereen fijn in de tuin, terwijl wij in alle rust deze stappen kunnen zetten.
Samen met Lars leggen we de deksel op het kistje. Er zijn 4 draaiknoppen, ieder doet er 1 en de laatste draaien we met ons 3en vast.

 Nog even buiten staan, nog even wachten en dan is het tijd. De tuindeuren gaan open. De bloemstukken worden verdeeld. De bloemenhaag opgesteld en de dragers maken zich gereed. Gedragen door 4 ooms, het is een prachtig gebaar. Wij nemen plaats in de rouwauto en de uitvaartverzorgster gaat ons voor, een toonbeeld van eer en respect.

We rijden naar het rouwcentrum. Daar worden we weer opgevangen door de uitvaartverzorgster en begeleid naar de zaal. De kist wordt geplaatst vooraan, op een verkleind podium. De bloemstukken krijgen een plekje erom heen. Het is een kleurrijk geheel.

Er is nog tijd voor kopje koffie of een drankje of een frisse neus te halen. Vlak voor de dienst begint, loop ik nog even naar Mirthe, Lars loopt mee. Hij doet een beetje gek, vindt het nu nog wel goed te doen. Verstopt zich achter een kaars en loopt op zijn gemakje rond. De familie neemt plaats en dan gaat ook de zaal open voor de rest van de aanwezigen.
Dora luidt het begin van de dienst in, met haar vrolijke lied. Ons verhaal wordt voorgedragen door Katja. K3 vraagt: wanneer zie ik jou terug? Chris, de directeur van school leest zijn brief aan Mirthe voor (die Mirthe natuurlijk al lang kent, maar wij nog niet), we kijken naar de film van Kopenhagen, de familie draagt gedichten voor en we zingen met ons allen: hoofd-schouder-knie en teen, onder muzikale begeleiding van oom en neef. De hele zaal doet mee en komt in beweging, er wordt gelukkig gelachen.
Het einde van de dienst wordt ingeluid met 'My way' door Herman Brood, gezongen. De laatste gang wordt ingezet, een laatste wandeling.

Lars heeft het inmiddels wel gehad. Het verdriet dat nu zo sterk onder de aanwezigen voelbaar is, is te veel voor hem. De wandeling doet hem goed, maar bij het grafje heeft hij het weer te zwaar. Hier wordt de lintenceremonie afgerond. Ieder knip zijn/haar lint door en neemt het deel mee, waarop staat wat Mirthe voor hem of haar betekend heeft. Na dit gedeelte wordt het kistje in de aarde afgedaald. De touwen waar dit mee gebeurt komen niet meer los van het kistje, ook nu houdt Mirthe de touwtjes in handen en bepaald zij wel, haha. Als afsluiting gooit iedereen een handje zand op de kist. De groep vertrekt en dan pak ik de schep. Ook dit wil ik graag zelf doen.

Even later staan we met ons drieen te scheppen. We scheppen tot we de kist niet meer kunnen zien. De mannen van de begraafplaats staan al te wachten op hun beurt, verderop bij de parkeerplaats. Wij gaan naar huis, ons huis, waar de koffie, thee en broodjes klaar staan. Het is 5 uur, vrijdagavond, weekend. Nog nooit had ik zo'n drukke werkweek gehad, maar nu wou ik dat het geen weekend was...

Onze kleine koningin, onze prachtig stralend middelpunt. Als een vlam straalde jij en verlichte jij onze harten. Het gemis is eindeloos groot. De liefde intenser dan ooit.
Vandaag een jaar geleden lieten we je lijfje terug keren naar de aarde. Warm gekoesterd in de liefdevolle schoot van Moeder Aarde ligt jouw lijfje nu. Keert het terug naar waar het uit is ontsproten.
Lieve Mirthe, voor altijd dragen wij je met ons mee. Het licht dat jij in ons leven deed stralen, dragen wij verder uit. Opdat het troost mag bieden aan allen die verlies hebben ervaren. Opdat het verbinding mag geven voor hen die verbondenheid wensen. Opdat Liefde mag groeien en bloeien en verlichting mag geven, wat eens zo zwaar leek te zijn.
Lieve Mirthe, jij bent onze vlam, onze ster, ons Lichtpunt. Het was mij een eer je te mogen dragen, te voeden, te koesteren en te mogen los laten. Dank je wel Mirthe voor alles dat je mij hebt gegeven en nog geven mag. Ik houd van je, bye bye.