23 maanden. Elke keer weer verbaasd het me, hoe kort het eigenlijk allemaal nog maar is. Nog een maand en dan is er weer een jaar voorbij. Alleen al de afgelopen 2 maanden is er zoveel gebeurd! We zijn verhuisd, naar een heerlijk huis. Kleiner en knusser dan het oude huis. Hoewel er natuurlijk geen huis meer zal zijn zoals jouw huis, Mirthe. In alles zal dat altijd jouw huis zijn. De plek waar jij kwam, waar jij ging en waar jij hebt geleefd tot in de diepste porie. Dat was em dat is allemaal verleden tijd. Niet meer dan eerst, het is natuurlijk al 23 maanden verleden tijd...
Vandaag is daar tegenover weer het begin van een nieuw schooljaar. Je broer ging eigenlijk heel relaxt naar school, alsof we dit al weken doen. We stonden rustig op en nog voor ik er wat van moet zeggen is hij klaar voor vertrek. We gaan de tuin uit en in het gangetje achter staat het buurmeisje te wachten tot haar moeder de band heeft opgepompt. Ik vraag of ze ook weer naar school gaat vandaag. Ja, zegt ze enthousiast, naar groep 3. O, dat is de leukste groep, zeg ik haar. En natuurlijk de groep waar jij ook heen had gegaan... Ik wens haar veel plezier on groep 3 en haar moeder succes met de band, die gister ook al was opgepompt.
Lars vindt het maar wat fijn dat ik mee fiets. Hij laat me duidelijk weten dat hij nog niet alleen wil. Nee natuurlijk niet, dat komt vanzelf. Stiekem heb ik het er ook nog niet aan toe. Er verandert ten slotte al genoeg in korte tijd, sommige dingen mogen best nog bij het oude blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten