Straal Mirthe: Straal!

Welkom op het blog van Mirthe. Het blog waarmee we zijn begonnen om onze naasten te infomeren over het wel en wee rondom Mirthe, toen ze ziek was. Een hersentumor, medulloblastoom, met uitzaaiingen en tumorcellen in het hersenvocht. De behandeling leek aan te slaan, Mirthe was klaar en de MRI liet geen kanker meer zien. De toekomst die weer voor ons open lag, bleek van korte duur. De kanker was terug (of nooit helemaal weg geweest), een tweede behandeling startte, maar bleek niet op te kunnen tegen de onverwachte wending die het kreeg: uitzaaiingen in de botten. 11 dagen na het staken van de behandeling, vertrok Mirthe naar de sterren op 29 september 2014.
Het blog wordt nog bijgehouden, minder frequent, maar om te laten zien hoe Mirthe mij nog steeds inspireert. Na haar overlijden ben ik mij gaan inzetten als ervaringsdeskundige ouder om de zorg voor kinderen met kanker te verbeteren. Nog altijd is er ruimte voor verbetering, al worden er veel nieuwe ontwikkelingen doorgevoerd.

zondag 28 juni 2020

Toen

Steeds minder vaak, denk ik aan toen. Aan de tijd dat jij er was en dat ik leerde te leven met het moment. Alleen het moment gaf me zekerheid. Zekerheid dat er een kans was, en zekerheid dat ik niet wist wat het volgende moment zou brengen. Ik leerde los te laten dat ik alleen met jouw fysiek levende versie kon leven. Ik leerde te accepteren dat het leven niet bedoeld is om oneindigheid in fysieke vorm te behouden. Zeker niet wanneer fysiek alles tegen zit.
En hoewel ik dat dan en toen leerde, heeft het nog jaren geduurd voor ik het werkelijk leerde begrijpen. Werkelijk, want wanneer de maatschappij weer eisen aan je stelt is het moeilijk om vast te houden aan je eigen waarden. De waarden die ik ontdekte jn de betrekkelijke rust van jouw ziekteproces. Gek genoeg heeft jouw ziekteproces mij heling gegeven. Het heeft mij bodem gegeven voor het leven dat ik wel wil leiden, zonder al te veel te lijden onder voorwaarden en aannames die niet passen bij mijn binnenwereld. Elke keer weer is het toetsen bij mijzelf wat past en wat de voorwaardes van de buitenwereld doen met mijn binnenwereld.
Van het proces waar jij me doorheen leidde, dat intuïtief ging, om te overleven in de hoge mate van stress die er ook was, leer ik met de tijd erna om bewuster te worden van hetgeen ik toen leerde. Kleine stapjes zette ik in eerste instantie om mijn wankele pas weer steviger te kunnen maken. Mijn binnenwereld stond op zijn kop en dan is het moeilijk om je weg te vinden in de buitenwereld. Gaandeweg vond ik stukken van mezelf terug die ik dacht weggegooid te hebben. Opgegeven omdat ik niet dacht ooit te kunnen doen wat ik ooit had gedacht te doen.
Nee, ipv inspireren, een baken zijn, achtte ik mijn beste positie in de coulissen, onzichtbaar voor het publiek. Hoe anders is het nu. Owning up van de nieuwe ik, maak ik er een mooie show van. De show van mijn leven en neem ik mensen mee in mijn proces. Hoe anders is het gelopen, dan de ik die ik was, toen jij in mijn leven verscheen. En ik weet dat je trots bent. Ik weet dat we verbonden zijn, wat er ook gebeurt!
Nog altijd ben je in mijn gedachten en soms voel ik weer hoe het was. Dat zal nooit minder worden. Maar het wordt anders, waardoor het mij minder in beslag neemt. De herbeleving en het verdiet dat ik toen heb ervaren, is anders aanwezig. Anders en daardoor voelt het alsof ik er minder mee bezig ben. Wat prima is. We blijven immers verbonden, dan en later en nu en altijd. Omdat er liefde is.

Geen opmerkingen: