Straal Mirthe: Straal!

Welkom op het blog van Mirthe. Het blog waarmee we zijn begonnen om onze naasten te infomeren over het wel en wee rondom Mirthe, toen ze ziek was. Een hersentumor, medulloblastoom, met uitzaaiingen en tumorcellen in het hersenvocht. De behandeling leek aan te slaan, Mirthe was klaar en de MRI liet geen kanker meer zien. De toekomst die weer voor ons open lag, bleek van korte duur. De kanker was terug (of nooit helemaal weg geweest), een tweede behandeling startte, maar bleek niet op te kunnen tegen de onverwachte wending die het kreeg: uitzaaiingen in de botten. 11 dagen na het staken van de behandeling, vertrok Mirthe naar de sterren op 29 september 2014.
Het blog wordt nog bijgehouden, minder frequent, maar om te laten zien hoe Mirthe mij nog steeds inspireert. Na haar overlijden ben ik mij gaan inzetten als ervaringsdeskundige ouder om de zorg voor kinderen met kanker te verbeteren. Nog altijd is er ruimte voor verbetering, al worden er veel nieuwe ontwikkelingen doorgevoerd.

zondag 30 november 2014

Uitdagingen

Er zijn veel uitdagingen nu dat Mirthe een ster is geworden. De feestdagen zijn stuk voor stuk een uitdaging, soms is het schoolplein een uitdaging of op visite gaan waar kinderen zijn. Het is niet anders. Sommige uitdagingen waren er ook al toen ze ziek was. Dan zag ik gezonde kinderen spelen en vroeg ik mij wel af, hoe Mirthe zich zou voelen als zij hun zag. Hoe zou het zijn als ze zou gaan beseffen wat zij niet kon en de anderen wel. En wat zou ze allemaal weer zelluf kunnen gaan doen, ooit...? nooit.
Maar ook dingen die simpel lijken, zijn een uitdaging. Denk maar eens aan een simpel kaartje sturen. Toen ik zwanger was, stuurden we met kerst kaarten met onze drie namen en een vraagteken. De boodschap was duidelijk, er was nog een Sprokkie onderweg. Maar wat zetten we nu op de kaart? Ik ben er nog niet uit, wil daar nu geen keuzes in maken en dus sturen we geen kaarten, nog niet. Geen verjaardagskaarten aan familie en vrienden, geen kerstkaarten, nu nog niet. Zo fijn voelen deze feestdagen toch niet en zo gelukkig zal het nieuwe jaar... nou ja, we vinden ons geluk wel weer en het is er ook elke dag nog steeds, maar zoals het was, zo oprecht als we het konden wensen...eerst ons eigen geluk maar weer wat voeden, voor we het de hele wereld wensen.
Tegelijk denk ik dat we sneller het geluk vinden in de kleine dingen. Want in de kleine dingen zitten de tekens die ons duidelijk maken dat er meer is, dan we met het blote oog kunnen zien.

1 opmerking:

Anoniem zei


Ik begrijp het helemaal.
Rouwen, het is een lange weg met veel doornen erop, waar nog zo verse wond constant op nieuw aan open gaat. Toch gaat de healing proces gewoon door.. alleen heel langzaam.
Ik zou zoo graag jullie pijn willen verlichten……
In gedachte ben ik bij jullie!